Σαν σήμερα στις 10 Απριλίου του 1979 γεννιέται στο Πέραμα (προάστιο εργατικής τάξης στον Πειραιά) ο γιος της Μάγδας Φύσα ο Παύλος.  Γιος συνδικαλιστή στο Σωματείο Μετάλλου και πρώην μέλος εξωκοινοβουλευτικής αριστερής οργάνωσης.  Ο Παύλος ή γνωστός με το ψευδώνυμο Killah P ήταν μέλος της Hip-Hop Ελληνικής σκηνής και συγκεκριμένα από το 1997.

Μέσα από την μουσική του και τα τραγούδια του, τα οποία σύμφωνα με τον ίδιο ήταν όλα βιωματικά, έθιγε τα κακώς κείμενα του τόπου με τον δικό του τρόπο καθώς επίσης στην περιοχή του ήταν γνωστός και για την αντιφασιστική του δράση.

Από ‘τι φαίνεται αυτά φοβήθηκαν εκεί στη φασιστική, νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα και τον μαχαίρωσαν στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013.  Αυτοί που μέχρι πρόσφατα είχαν μέλη μέσα στην Ελληνική βουλή.  Και όλα αυτά βεβαία έχουν ξεκάθαρη εξήγηση.  Γιατί μπορεί τον Παύλο να τον μαχαίρωσε ο Ρουπακιάς και η Χρυσή Αυγή αλλά τον Παύλο τον σκότωσε το σύστημα.

Η άνοδος του φασισμού στην Ελλάδα ήταν και είναι αποτέλεσμα των πολιτικών μέτρων λιτότητας που σπρώχνουν τον κόσμο στην φτώχεια, την ανεργία, την περιθωριοποίηση και την ανασφάλεια, παραχωρώντας με αυτό το τρόπο γόνιμο έδαφος για την Χρυσή Αυγή να υποσχεθεί οικονομική ασφάλεια και εθνική ευημερία.  Το ίδιο βέβαια που συμβαίνει και στο νησί μας με τις νέο-φιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας  που επίσης δίνουν άνοδο στο αδελφικό κόμμα της δολοφονικής, φασιστικής, νέο-ναζιστικής Χρυσής Αυγής στην Κύπρο το ε.λα.μ.

Αν θέλουμε λοιπόν πραγματικά να εξαλείψουμε το φασισμό πρέπει να χτυπήσουμε στο πατέρα του που δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό.  Ο φασισμός μόνο σαν καπιταλισμός μπορεί να καταπολεμηθεί και μόνο έτσι θα μπορέσει ο Παύλος αλλά και όλα τα θύματα του φασισμού στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο να δικαιωθούν.  Άρα αν θέλουμε να πούμε πραγματικές αλήθειες και να δώσουμε αυθεντική πάλη εναντίον του φασισμού, χωρίς να λέμε κουβέντα για τον καπιταλισμό που τον γεννά, σε καμιά περίπτωση δεν είναι αλήθειες.

Πόσο ακόμα θα κάνουμε τα στραβά μάτια;

Χρόνια πολλά Παύλο Φύσα λοιπόν και να είσαι σίγουρος «δεν θα κλάψουμε αλλά και ούτε θα φοβηθούμε»!

 

 Υ.γ.  Πιο κάτω κλείνω με τους στίχους από το τραγούδι του Παύλου «Σιγά μην Κλάψω, Σιγά μην φοβηθώ»

 

«Σιγά μην Κλάψω, Σιγά μην φοβηθώ» (Στίχοι)

 

 Έγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή

κι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω.

Έχω ένα μέρος που με περιμένει εκεί,

σε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω.

Γι’ αυτό απλώνω ξανά πολύ ψηλά τα δυο μου χέρια,

για να κλέψω λίγο φως από τα λαμπερά αστέρια.

Δεν αντέχω εδώ κάτω και κοντεύει να με πνίξει

των ανθρώπων η μιζέρια τόσο, όσο κι η θλίψη.

Δεν αντέχω άλλο κι όλοι αυτοί δε μου ταιριάξαν,

πήρα τ’άλλο μονοπάτι κι όχι αυτό που μου χαράξαν.

Ήταν δύσβατο, σκληρό και με παγίδες πολλές,

αγάπες σκάρτες και φίλοι φαρμακερές οχιές.

Είχε τέρατα με παράξενες στολές

που παραμονεύαν πάντοτε κρυφά μεσ’ στις σκιές.

Μην κοντοσταθείς αν πρόκειται ν’ ακολουθήσεις,

τα δόντια σφίξε γερά και μη δακρύσεις.

Εγώ το πήγα και το έφτασα στο τέρμα

κι όπως γράφουν στα βιβλία οι παλιοί σοφοί,

όταν θα φτάσει ο ήλιος στο τελευταίο γέρμα,

θα βάλουνε φωτιά από ψηλά οι αετοί.

 

Για όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές,

θέλω να ξέρουν ότι σιγά μην κλάψω.

Και για αυτές τις αγάπες τις παλιές,

θέλω να ξέρουν ότι σιγά μην κλάψω.

Κι όσοι μ’ απείλησαν με πύρινα δεσμά,

θέλω να ξέρουν ότι σιγά μη φοβηθώ.

Να’ρθούνε να με βρουν στην κορυφή ψηλά,

τους περιμένω και σιγά μη φοβηθώ.

 

Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά,

να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια,

μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά,

πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια.

Θέλουνε τώρα να μου φτιάξουν μια φωλιά,

που εκεί πάνω της το φόβο, την ασχήμια

κι ένα κλάμα γοερό και μια αλυσίδα βαριά,

κουβαλάει την κατάρα των θεών και τη βλασφήμια.

Δε θα δακρύσω μια και δε θα φοβηθώ.

Δε θα αφήσω να μου κλέψουν τα όνειρα μου,

ελεύθερα, ψηλά, πολύ ψηλά πετώ

κι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα κι αδέσμευτα φτερά μου.

Και περιμένω κι άλλα αδέρφια για να ‘ρθουν

σ’ αυτήν την κορυφή που όλους περιμένει,

αρκεί να μη δακρύσουν και να μη φοβηθούν

σ’ αυτήν την έξυπνη απάτη, την καλοστημένη.

 

Παύλος Φύσσας

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.