Τα ξημερώματα της 31ης Μαΐου 1941, ο Μανώλης Γλέζος μαζί με το Λάκη Σάντα κατεβάζουν την Ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη στην κυριολεξία κάτω από τη μύτη της φρουράς του κατακτητή. Η πράξη αυτή σκόρπισε με ελπίδα και ενθουσιασμό όσους αντιστέκονταν απέναντι στο φασισμό σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Ένα χρόνο αργότερα θα συλληφθεί. Λόγω των βασανιστηρίων θα προσβληθεί από φυματίωση και έτσι θα αφεθεί ελεύθερος. Θα συλληφθεί όμως και πάλι, και έτσι θα περάσει αρκετό καιρό στη φυλακή, μέχρι που στις 21 Σεπτεμβρίου του 1944 θα δραπετεύσει. 

Μετά το 1948, ο Γλέζος θα περάσει πολλά χρόνια στη φυλακή και στην εξορία λόγω της αριστερής δράσης και ιδεολογίας του. Σε κάποιες περιπτώσεις θα καταδικαστεί με τη θανατική ποινή. Αυτό όμως δεν πραγματοποιείται λόγω της διεθνούς κατακραυγής. Μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974, Ο Γλέζος ψηφίζεται βουλευτής σε αρκετές περιπτώσεις.

Το 2014 εξελέγη ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρόλα αυτά τόλμησε να πάει ενάντια σε αποφάσεις του κόμματος σε αρκετές περιπτώσεις λόγω ιδεολογικών διαφορών, ενώ το 2015 παραιτήθηκε  μετά από ένα χρόνο από ευρωβουλευτής όπως είχε προαναγγείλει από την αρχή της εκλογής του. 

Σε ηλικία 97 ετών, το μεσημέρι της 30ης Μαρτίου 2020 άφησε την τελευταία του πνοή μετά από καρδιακή ανεπάρκεια σε κλινική της Αθήνας, την ημέρα της επετείου της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη από τα φασιστικά καθεστώτα το 1952. 

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.