Μπάλα γλυκιά μου αφέντρα. Πόσα και πόσα λόγια ειπώθηκαν για αυτήν την μπάλα.. Την μπάλα από δέρμα και πλαστικό όπως λέει και ο στίχος από  το τραγούδι που διαλέξαμε στον τίτλο μας από τους Locomondo. Άλλοι την είπαν στρογγυλή θεά άλλοι την είπαν πόρνη. Πόσοι την θεοποίησαν και πόσοι την καταράστηκαν. Στη διαδρομή της στο πέρασμα του χρόνου έκανε εκατομμύρια ανθρώπους να κλάψουν είτε από χαρά είτε από λύπη.

Ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο στο βιβλίο του το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως γράφει χαρακτηριστικά « η μπάλα είναι πιστή. Στον τελικό του Μουντιάλ του 1930 οι δύο ομάδες επέμεναν να παίξουν με τη δική τους μπάλα. Ο κριτής σαν το σοφό Σολομώντα αποφάσισε ότι το πρώτο ημίχρονο θα έπαιζαν με την μπάλα της Αργεντινής και στο δεύτερο με την μπάλα της Ουρουγουάης. Η Αργεντινή κέρδισε στο πρώτο ημίχρονο και η Ουρουγουάη στο δεύτερο. Όμως η μπάλα έχει και τις ιδιοτροπίες της και καμιά φορά δεν θέλει να μπει στο τέρμα γιατί αλλάζει γνώμη στον αέρα και λοξοδρομεί. Απαιτεί να τη χαϊδεύουν, να τη φιλάνε, να τη νανουρίζουν στο στήθος τους ή στο πόδι τους.»

Τα πάντα κρίνονται από τα τερτίπια της και όποιος ασχολείται με το ποδόσφαιρο το γνωρίζει. Όσες βρισιές και κατάρες και αν ακούσει στην επόμενη κρίσιμη φάση πάλι όλοι θα κρέμονται από την πορεία της προσπαθώντας να την καλοπιάσουν για να τους κάνει το χατίρι. Πόσες φορές είδαμε ποδοσφαιριστές να τη φιλάνε πριν από την εκτέλεση ενός πέναλτι, τερματοφύλακες να την αγκαλιάζουν με λαχτάρα καθώς τους έκανε το χατίρι και πήγε προς το μέρος τους αντί στη γωνία της εστίας.

Η μπάλα λοιπόν είναι το πιο απλό παιχνίδι που μπορείς να δώσεις σε ένα παιδί και να του είναι επίσης και το πολυτιμότερο. Από τότε που είναι μικρό παιδί και βάζει γκολ στις αλάνες της γειτονιάς μέχρι που περιμένει με αγωνία στην τηλεόραση ή στις κερκίδες του γηπέδου για να την δει να αναπαύεται στα δίχτυα του αντίπαλου τερματοφύλακα. Ας αναλογιστούμε όλοι πόσες στιγμές μαγείας και συγκίνησις μας έχει προσφέρει η στρογγυλή θεά.

Ένας δημοσιογράφος ρώτησε κάποτε την Γερμανίδα θεολόγο Ντόροτι Σέλε: – «Πως θα εξηγούσατε σ’ ένα παιδί τι είναι ευτυχία»; – «Δεν θα του εξηγούσα», απάντησε. «Θα του έδινα μια μπάλα για να παίξει».

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.