Τιμά το Πολυτεχνείο το οικοδόμημα της Ομόνοιας

Ολόκληρο το οικοδόμημα της Ομόνοιας τιμά την ημέρα μνήμης του Πολυτεχνείου με εκδήλωση σήμερα στην Κολεκτίβα το “48”. Πιο κάτω οι αναρτήσεις της Ομόνοιας και του Πολιτιστικού ιδρύματος 1948


Ομόνοια: “Εκεί που έπεσε

είναι μια κόκκινη λίμνη,
ένα κόκκινο δέντρο,
ένα κόκκινο πουλί.

Σηκώθηκε όρθια
η πεσμένη καγκελόπορτα-
χιλιάδες άλογα.
Λαός καβαλίκεψε.
Κομνηνέ! – φωνάξαμε.
Γύρισε και μας κοίταξε
δε φορούσε επίδεσμο
ούτε στεφάνι.
Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα
και μαύρα, πιο μαύρα-
καλπασμός, – η ιστορία
Να προφτάσουμε.

Γιάννης Ρίτσος

Το Πολυτεχνείο ζει. Ζει στους αγώνες του σήμερα, στην ταξική πάλη του αύριο μέχρι οι λαοί να ανατρέψουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Eλλάδα, Nοέμβρης του 1973. Τα τανκ των φασιστών επιτίθενται στην ελληνική νεολαία που αγωνίζεται για ελευθερία και ανεξαρτησία ενάντια στη φασιστική δικτατορία και τον ιμπεριαλισμό. 48 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο εμπνέει και τα οράματά του παραμένουν επίκαιρα. Η καλύτερη απόδοση τιμών στην εξέγερση και την πάλη του Πολυτεχνείου είναι η συνέχιση της πάλης για τα λαϊκά δικαιώματα, η ένταση της ταξικής πάλης, η αντίσταση στον ιμπεριαλισμό και στη δικτατορία των μονοπωλίων, η πάλη για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η πάλη για ρήξη και ανατροπή της δικτατορίας του κεφαλαίου. Άλλωστε από τη μαύρη επταετία στην Ελλάδα αναδείχθηκε εκ νέου και ο χαρακτήρας της αστικής εξουσίας, ως δικτατορίας του κεφαλαίου, που μπορεί να παίρνει διάφορες μορφές για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του, περιλαμβανομένης της στρατιωτικής δικτατορίας.

Τι άλλο παρά επίκαιρα είναι τα συνθήματα του Πολυτεχνείου «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία», «Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ»; Κι όχι μόνο μουσειακά, επετειακά κι ακαδημαϊκά. Όχι μόνο ως ευχολόγια. Τα οράματα του Πολυτεχνείου έμειναν ανεκπλήρωτα, αλλά η πάλη για αυτά τα οράματα παραμένει επίκαιρη στο σημερινό κόσμο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων. Όπως επίκαιρη παραμένει και η αναγκαιότητα απόκρουσης του φασισμού, ότι χειρότερο έχει γεννήσει ο καπιταλισμός.

Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου αποτέλεσε την κορύφωση της αντιδικτατορικής πάλης του ελληνικού λαού κατά της χούντας των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου του 1967. Αποτίουμε φόρο τιμής σε όλους όσους αγωνίστηκαν κατά της φασιστικής δικτατορίας και σε όσους έχασαν τη ζωή τους, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν άγρια, καταδιώχθηκαν και εξορίστηκαν. Ιδιαίτερη αναφορά κάνουμε και σήμερα στο «δικό» μας ήρωα της αντίστασης στη Χούντα Γιώργο Τσικουρή, που έδωσε τη ζωή του στην πάλη κατά της δικτατορίας και τον οποίο το σωματείο μας τιμά κάθε επέτειο της θυσίας του.

Το Πολυτεχνείο λοιπόν δεν ήτανε γιορτή, αλλά εξέγερση και πάλη λαϊκή. Αντίθετα με τους ισχυρισμούς από τους αρνητές του Πολυτεχνείου, η Χούντα έχυσε αίμα φοιτητών και εργατών κλιμακώνοντας στις 17 του Νοέμβρη την καταστολή της εξέγερσης.

Αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους αντιστάθηκαν σε μια ακόμη δικτατορία που υλοποίησε τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που κορυφώθηκαν με το δίδυμο ΝΑΤΟϊκό έγκλημα στον τόπο μας του προδοτικού πραξικοπήματος της Χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’ και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής.

Καλούμε τα μέλη και τους φίλους της ομάδας μας, όπως στηρίξουν την αποψινή εκδήλωση των οργανωμένων οπαδών μας, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο σωματείο μας, Κολεκτίβα “Το ’48”, η ώρα 19:00. Στην εκδήλωση της ΘΥΡΑ 9 θα προβληθεί ντοκιμαντέρ με μαρτυρίες από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Επιτροπή Μορφωτικής Δράσης ΑΛΣ ΟΜΟΝΟΙΑ 29Μ”

Πολιτιστικό ίδρυμα 1948: 

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ

——————————————————
48 χρόνια κλείνουν σήμερα από την ηρωική εξέγερση των φοιτητών, της μαχόμενης νεολαίας και του λαού κατά της χούντας, στο Πολυτεχνείο της Αθήνας το Νοέμβριο του 1973.
Αυτή η εξέγερση ήταν που έτριξε τα θεμέλια της χούντας, στον αγώνα για την ανατροπή της. Ήταν η μεγαλύτερη λαϊκή αντίσταση απέναντι στα βασανιστήρια και τις εξορίες στα ξερονήσια, τη κατάργηση των συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων και το διορισμό εγκάθετων, στη απαγόρευση των κινητοποιήσεων, των απεργιών και των διαδηλώσεων.
Το Πολυτεχνείο ως κορυφαία στιγμή και εκδήλωση της αντιδικτατορικής πάλης, εξακολουθεί και σήμερα να συγκινεί, να εμπνέει και να αφυπνίζει. Όχι μόνο γιατί έδειξε ότι το νεολαιίστικο κίνημα και η εργατική τάξη μπορούν να νικήσουν και να ανατρέψουν κάθε φασιστικό καθεστώς, αλλά και επειδή τα μηνύματα και αιτήματα της εξέγερσης, είναι επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε.
Σήμερα που εντείνεται παγκόσμια, μα ιδιαίτερα στην περιοχή μας, η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, που στην Ελλάδα επεκτείνονται και αναβαθμίζονται οι αμερικάνικες βάσεις του θαΝΑΤΟυ και η ελληνική κυβέρνηση ευθυγραμμίζεται πλήρως με την στρατηγική ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ, τα συνθήματα στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου τις μέρες της εξέγερσης, ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ, μας θυμίζουν την αναγκαιότητα για αντίσταση και σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό. Κάτι που μας αφορά άμεσα και μας, όσο στην Κύπρο παραμένουν ανοικτές οι πληγές από το δίδυμο ΝΑΤΟικό έγκλημα του 74 και βαθαίνει η εμπλοκή των ΝΑΤΟικών χωρών στο εσωτερικό της χώρας.
Ζούμε στην εποχή μιας βαθιάς και δομικής κρίσης του καπιταλισμού, όπου κυριαρχεί ο εργασιακός μεσαίωνας, με εργάτες να πεθαίνουν καθημερινά στους χώρους δουλειάς, ενώ το κύμα της ακρίβειας, αποτέλεσμα της σήψης του εκμεταλλευτικού συστήματος, ρίχνει ακόμα περισσότερο στην εξαθλίωση την εργατική τάξη.
Την ίδια ώρα η δημόσια και δωρεάν παιδεία οδηγείται προς κατάργηση μέσα στη δίνη των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων, των ιδιωτικοποιήσεων και της μειωμένης κρατικής χρηματοδότησης.
Παράλληλα οι δημοκρατικές και λαϊκές ελευθερίες μπαίνουν στον γύψο (με πρόσχημα και την πανδημία που συνεχίζει να ταλανίζει την ανθρωπότητα) καθώς εντείνεται ο αυταρχισμός και η κρατική καταστολή με ποινικοποίηση κινητοποιήσεων, ιδιαίτερα όταν στρέφονται ενάντια στην κρατική διαχείριση στην υγεία, τα εργασιακά, το μεταναστευτικό και άλλα ζητήματα, ενώ είναι έντονη η αστυνομοκρατία στις διαδηλώσεις, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο.
Είναι μέσα σε αυτές τις συνθήκες που ο αγώνας για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ νοηματοδοτεί τις συλλογικές διεκδικήσεις και της γενιάς μας, είναι αγώνας για την ικανοποίηση των λαϊκών και κοινωνικών αναγκών, είναι πάλη για την αντεπίθεση της εργατικής τάξης και των λαικών στρωμάτων απέναντι στην δολοφονική επέλαση του κεφαλαίου, είναι μάχη για την εκπλήρωση της ιστορικής της αποστολής για κοινωνική ανατροπή. Ο αγώνας για δημοκρατία παραμένει επίκαιρος.
Οι ιστορικοί αγώνες του λαϊκού και ταξικού κινήματος στην Ελλάδα, είναι μέρος και της δικής μας ιστορικής μνήμης, είναι πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων. Αποτίνουμε φόρο τιμής σε αυτούς που πάλεψαν για να ηττηθεί ο φασισμός, ιδιαίτερα σε όσους έδωσαν την ζωή τους σε αυτόν τον αγώνα. Η φλόγα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένει ζωντανή και αποτελεί οδηγό για να ορθώσουμε τις αντιστάσεις του σήμερα, για να οργανώσουμε τα δικά μας Πολυτεχνεία.

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.