Σαν σήμερα το 1926 ιδρύθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου.

Δείτε την αναφορά του Πολιτιστικού Ιδρύματος 1948:

“15 Αυγούστου 1926. Μια σημαδιακή ημερομηνία για την κυπριακή εργατική τάξη
 
15 Αυγούστου 1926. Μια τέτοια γιορτάρα μέρα ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου (ΚΚΚ). Η ουσιαστική παρουσία, βέβαια, προϋπήρξε ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1920 με την μορφή πυρήνων και σοσιαλιστικών κύκλων που ολοκλήρωσαν την ανεπίσημη τους διαδρομή με την επίσημη δημιουργία του ΚΚΚ εκείνον το δεκαπενταύγουστο του 1926. Στο εργατικό κέντρο που ίδρυσαν το 1924 στη Λεμεσό οι πρώτοι κομμουνιστές μάλιστα είχε παρευρεθεί και μιλήσει ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης Νίκος Καζαντζάκης για την εμπειρία του από την νεοδημιούργητη τότε Σοβιετική Ένωση.
 
Η επιλογή του δεκαπενταύγουστου για την πραγματοποίηση του ιδρυτικού συνεδρίου έγινε σκόπιμα για παραπλάνηση των αποικιοκρατών που παρακολουθούσαν συστηματικά και δίωκαν τους κομμουνιστές. Οι φάκελοι της αστυνομίας είχαν τον κωδικό Red και ακολουθούσε ένας αριθμός. Π.χ., Red 46. Ως μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης, ο 15Αύγουστος δικαιολογούσε τη σύναξη σε οικογενειακά και φιλικά σπίτια και ήταν λιγότερο πιθανόν να κινήσει υποψίες.
 
Η δημιουργία του ΚΚΚ αποτέλεσε τεράστια καινοτομία στην πολιτική ζωή της Κύπρου, με μακροπρόθεσμες συνέπειες στους εσωτερικούς συσχετισμούς ισχύος στην κυπριακή κοινωνία, οι οποίες δεν ήταν ορατές την στιγμή της εμφάνισης του.
 
Για πρώτη φορά παρουσιάστηκε μια πολιτική δύναμη που αμφισβητούσε την κυριαρχία της αστικής, εθνικιστικής τάξης και της Εκκλησίας στην κυπριακή κοινωνία και διεκδικούσε την ηγεσία του αντιαποικιακού αγώνα σε μια άλλη βάση. Της ενότητας ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων στη βάση του αιτήματος για ανεξαρτησία και ερχόμενο σε ρήξη με το αίτημα για ένωση με την Ελλάδα.
 
Το ΚΚΚ εξέφρασε πολιτικά, τη διαμαρτυρία και τα αιτήματα των περιθωριοποιημένων κοινωνικά ομάδων, αλλά πρώτιστα των λαϊκών στρωμάτων. Της εργατικής τάξης και της αγροτιάς. Το έκανε όχι ως μια απλή μορφή αντίστασης ή εξέγερσης περιστασιακού χαρακτήρα, αλλά μιας πολιτικής πρότασης με διάρκεια.
 
Το ΚΚΚ ήταν φορέας δράσης για κοινωνική αλλαγή και ριζοσπαστικοποίηση. Αποτέλεσε την αυτόνομη πολιτική και οργανωτική παρουσία της κυπριακής εργατικής τάξης και της αγροτιάς σε ταξική βάση και όχι μέσω αστικών πολιτικών σχηματισμών που ήταν και ο κανόνας μέχρι τότε.
 
Η πολιτική του ΚΚΚ έδινε έμφαση στην ικανοποίηση των κοινωνικών και οικονομικών αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, τη συνεργασία με τους τουρκοκύπριους, την απαλλαγή από τον αποικιοκρατικό βρετανικό ζυγό και στην απόρριψη της εθνικιστικής ρητορικής και ιδεολογίας που εξέφραζαν οι αστοί πολιτικοί ηγέτες και η Εκκλησία.
 
Στο ΚΚΚ φαίνεται ανάγλυφα η διάρρηξη της παραδοσιακής πολιτικής οργάνωσης στην Κύπρο, όπου ομάδες της αστικής τάξης, που καθοδηγούνταν κυρίως από την Εκκλησία, ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για επικράτηση στη βάση του συστήματος των πελατειακών σχέσεων.
 
Η ίδρυση του ΚΚΚ έθεσε την πολιτική ζωή της Κύπρου σε νέα βάση και με αιτήματα ανατρεπτικά. Αμφισβήτησε το θρησκευτικό πλαίσιο της πολιτικής ζωής στην Κύπρο (πρώτο έθεσε αίτημα δήμευσης της εκκλησιαστικής περιουσίας και απόδοσης της στον λαό).
Ο ανατρεπτικός πολιτικός λόγος του ΚΚΚ το έφερε σε ρήξη τόσο με το αποικιοκρατικό καθεστώς των Βρετανών ιμπεριαλιστών όσο και με το ντόπιο αστικό και θρησκευτικό πολιτικό κατεστημένο.
 
Υ.Γ. Ο πίνακας είναι του Κύπριου ζωγράφου Χρίστου Φουκαρά και απεικονίζει την ιστορική εκείνη σύναξη σε ένα σπίτι στην Λεμεσό που έμελλε να γραφεί ιστορία.”
 

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.