Ο γνωστός και αγαπητός 3ΦύλLOVITS επιστρέφει με ανάρτηση του στη σελίδα του στο Facebook. Αυτή τη φορά αναφέρεται συνολικά στα γεγονότα που ταλάνισαν το πράσινο οικοδόμημα τη χρονιά που είναι έτοιμη να μας αποχαιρετήσει. Ολόκληρο το κείμενο (στο τέλος ακολουθεί η αρχική ανάρτηση στη σελίδα του):

Αποχαιρετώντας το 2018 με αυτοκριτική
—————————————————-
Όλα καλά και βαλμένα σε απόλυτη τάξη, τα χουμε στο μυαλό μας όσον αφορά την λαμπρή ιστορία μας. Στοιχημένα-ζυγημένα σε αριθμούς. 20 πρωταθλήματα, 14 κύπελλα 16 ασπίδες και αναρίθμητες διακρίσεις.

Κάποιοι, λίγοι από εμάς μόλις που πρόλαβαν κάτι από την αύρα Της. Ζήσαμε για λίγο υπηρέτες στο μεγαλείο Της. Κάπου στην πορεία μείναμε κολλημένοι στην εικόνα του παρελθόν και χάσαμε το μέλλον. Μας διαφεύγει όμως συνεχώς, κάτι πολύ σημαντικό. Μας διαφεύγει να αντιληφθούμε ποιοι πραγματικά είμαστε καθώς και η πραγματικότητα του σήμερα. Το παρόν δηλαδή.

Η αλήθεια και το παρόν λεει, πως εμείς οι σημερινοί Ομονοιάτες, που φουσκώνουμε τα στήθη σαν μιλούμε για την ΟΜΟΝΟΙΑ των περασμένων 10ετιων, έχουμε τόση σχέση με τους ανθρώπους του 1948, όση έχει και ένας πίνακας του Πικασό με μια καρικατούρα, που ζωγραφίστηκε από ένα φολκλόρ καλλιτέχνη για 30 ευρώ, μια καλοκαιριάτικη αποπνικτική από υγρασία βραδιά, κάπου στην Αγία Νάπα

Όταν ζεις μέσα στον πυρήνα και βλέπεις από μέσα προς τα έξω, είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο, να έχεις την πραγματική εικόνα που εκπέμπεις στους γύρω σου. Μόνο στον καθρέφτη μπορείς να κοιταχτείς αλλά και πάλι, βλέπεις πως φαίνεσαι μόνο όσο στέκεσαι μπροστά του…

Παρακολουθώντας την ΟΜΟΝΟΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΛΙΜΙΤΕΔ απ’ έξω, η εικόνα που εκπέμπει είναι τουλάχιστον θλιβερή. Για να είμαι αντικειμενικός, αυστηρός, και απόλυτος, η εικόνα αυτή άρχισε να φαίνεται από τα τέλη της 10ετίας του ‘90. Από τότε που ξεκίνησε η ανακύκλωση των ίδιων προσώπων. Τότε που ξεκίνησε η καταστροφή

Το πρώτο πράγμα λοιπόν που διακρίνεται με την πρώτη ματιά και χωρίς περαιτέρω ανάλυση, είναι πως η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει σβηστεί από τον χάρτη των μεγάλων ομάδων του νησιού. Καμιά φορά που νιώθει την αδικία από κάποιο κοράκι, βγαίνει στα ράδια και στις τηλεοράσεις κλαίγοντας, κάνει και μια καταγγελία του διαιτητή και έχει το κεφάλι της ήσυχο.

Αλήθεια διερωτήθηκες ποτέ, πέραν της όλης ποδοσφαιρικής αδικίας που σαφώς και είμαστε τα θύματα τις πλείστες φορές, τι έχουμε να αντιπαρατάξουμε πέραν των καταγγελιών? Σαφώς και δεν έχω εγώ τις λύσεις.. Έχω όμως την απορία. Έχεις διερωτηθεί γιατί σε σφάζουν ξανά και ξανά υποφέροντας τον μύθο του Σίσυφου ενώ τους καταγγέλνεις? Να σου πω εγώ. Επειδή τόσο ακριβώς σε υπολογίζουν. Σαν ένα πολυξενικό παράσιτο που περιμένει ξενιστή στην άκρη του γρασιδιού τους.

Έπειτα, μετά την κάθε σφαγή, που ακόμα χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία για τον εξευτελισμό που βιώνουμε, ξεκινά η γνώριμη αμετροέπεια και λογοδιάρροια με φράσεις «Θα χτίσουμε γήπεδο, θα φέρουμε προπονητή, θα πάρουμε καλύτερους ποδοσφαιριστές» και στο τέλος η περίφημη «Υπομονή» που βάζει τον κόσμο στο Mute και στο standby ταυτόχρονα.

Σαν φτάσει η καταγγελία στα γραφεία που παίρνονται οι αποφάσεις για το κυπριακό ποδόσφαιρο, οι εκεί άρχοντες που αποφασίζουν και διατάζουν, ξεραίνονται πάλι στα γέλια μέχρι την επόμενη καταγγελία.
Αυτή είναι η θλιβερή εικόνα που εκπέμπει ακόμα και σε τυφλούς η άλλοτε Βασίλισσα.

Προσεγγίζοντας την εικόνα μαθηματικά, ας υποθέσουμε ότι οι οπαδοί ολόκληρου του Κυπριακού Ποδοσφαίρου είναι 100. Ανάμεσα σε αυτούς τους εκατό ανθρώπους, ας δεχτούμε χάριν συζήτησης ότι οι οπαδοί της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είναι 40 (Ούτε στα πιο τρελά όνειρα πλέον) που είναι όμως χωρισμένοι, σε 41 στρατόπεδα και όλοι θέλουν να ονειρεύονται σε πουπουλένια μαξιλάρια.

40 πρόσωπα με 41 κεφάλια που το καθένα, κάθε βράδυ ονειρεύεται και παραμυθιάζεται ξεχωριστά. Λεφτά. Πολλά λεφτά, άλλων όμως. (εμείς δώσαμε) Ονειρεύονται λοιπόν, εκτός από χρήμα, μεταξωτούς κώλους δόξα και τρόπαια. Αν καταφέρουν να μην τσακωθούν μεταξύ τους ζητάνε να συνεννοηθούν με τους άλλους οπαδούς και απαιτούν να αναγνωρίζονται σαν η μεγαλύτερη ομάδα του τόπου…

Προσεγγίζοντας την εικόνα ποιοτικά και με βάση τους 100 κύπριους οπαδούς, είμαστε 40 άνθρωποι (ούτε στα πιο ονειρεμένα βράδια μας) χωρίς ταυτότητα, χωρίς διάθεση, χωρίς όραμα, και δημιουργικότητα που εναπόθεσε τα όνειρα και την ιστορία του, σε ξένα χέρια. Και όμως φίλε μου!! Ακόμα απορούμε και διερωτόμαστε, γιατί οι αντίπαλοι δεν πέφτουν ξεροί, μπροστά στην ιστορία μας, και το άλλοτε μεγαλείο Της .

Πάμε να δούμε και τους αντίπαλους πόσο μας λογαριάζουν… Σαν σκέφτονται λοιπόν, την ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και το πόσο μεγάλη ήταν κάποτε, και βάλουν απέναντι τους εμάς, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις που αντί να τους σπείρουν τον τρόμο και τον πανικό, τους προκαλούν το γέλιο. Εμείς περνάμε την ΟΜΟΝΟΙΑ για Βασίλισσα, ενώ στα μάτια των υπόλοιπων μοιάζει εταίρα.
-Ακους εκεί αναίδεια. Να μας ζητάνε πέναλτι οι Ομονοιάτες
Έτσι μας βλέπουν.

Απέναντι σε τούτη την πραγματική εικόνα που εκπέμπει σήμερα, η «μια φορά και έναν καιρό» ΟΜΟΝΟΙΑ βάλε την εικόνα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ του Λυμπουρή. Του Τσιαλή, του Γωγάκη του Χριστοδούλου. Αν τους έχεις βέβαια ακουστά, και που δεν σε αδικώ αν δεν τους ξέρεις. Έτσι κι αλλιώς δεν φταις εσύ που ποτέ δεν μελετήσαμε την ιστορία μας εις βάθος ώστε να καταλάβουμε από που προερχόμαστε, αλλά οφείλεις να παραδεχτείς πως αυτό εστάθηκε μοιραίο.

Αν λοιπόν από τους 40 Ομονοιάτες(φανταστικό νουμερο) από όλες τις τάξεις,φύλα και ηλικίες άνδρες, γυναίκες, νέους και παιδιά, ρωτήσουμε έναν προς έναν ποιοι ήταν οι προαναφερθέντες, είναι ζήτημα να απαντήσουν απόλυτα σωστά οι 5. Μάθε λοιπόν, πως αυτοί ήταν που «όταν τους πήραν το χαρτί δεν σκύψανε κεφάλι, δεν απαρνήθηκαν αρχές…».

Τώρα ξέρεις, πως κι αυτοί έφυγαν από τα γήπεδα της εποχής για να πάνε να παίξουν στα χωράφια, παραμένοντας πιστοί στις ιδέες και τις αξίες και τους συντρόφους τους αρνούμενοι τρόπαια και ποδοσφαιρική καταξίωση.

Τώρα ξέρεις ότι την αυτοκρατορία που έχτισαν και γιγάντωσαν με θυσίες, αυταπάρνηση και αγώνες, εμείς την πουλήσαμε χωρίς ίχνος ντροπής μέσα από τυπικές διαδικασίες και δακρύβρεχτες δηλώσεις σε μια νύχτα.

Σύγκρινε τους τώρα, με όσους ηγούνται του σωματείου σήμερα. Εξαφανισμένοι προς το παρόν, αλλά έτοιμοι σαν πάντοτε να εμφανιστούν δικαιωμένοι και κατουρημένοι από χαρά στο πρώτο ψεγάδι επιτυχίας.

Βρες τώρα την δύναμη, το κουράγιο και το σθένος και μέτρα αληθινά το ανάστημα σου, απέναντι στην ιστορία Της. Τώρα ξέρεις που βρίσκεσαι. Ξέρεις ποιος είσαι.
Τώρα ξέρεις πως, όσα τρόπαια και να αγοράσει ο Παπάσταυρος ,
ΑΣΟΛ δεν θα ξαναγίνεις ποτέ.

Καλή χρονιά γεμάτη αγώνες!
ΟΜΟΝΟΙΑ 1948

 

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.