Η AFC Wimbledon ξανά στη League One!

Σε πανηγυρικούς ρυθμούς βρίσκεται από προχθες το βράδυ το Wimbledon, καθώς η ομάδα της πόλης, η AFC Wimbledon κέρδισε την άνοδο της στη League One (3η κατηγορία) Αγγλίας!

Η ομάδα του Δυτικού Λονδίνου κέρδισε στον τελικό ανόδου των playoff με 1-0 τη Walsall, με το γκολ του Miles Hippolyte στο 45+2′ και επέστρεψε στην τρίτη τη τάξει βαθμίδα του αγγλικού ποδοσφαίρου μετά από 3 χρόνια απουσίας.

Τέτοιες μέρες πριν 7 χρόνια, με το ξεπούλημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να παίρνει σάρκα και οστά, πήραμε την ιστορική απόφαση να ιδρύσουμε το Σωματείο μας. Ήταν τέλη Μαΐου του 2002, όταν και οι οπαδοί της ιστορικής Wimbledon FC, πήραν κι αυτοί τις δικές τους αποφάσεις.

Η αρχή της ιστορίας

Το Wimbledon είναι ένα προάστιο νοτιοδυτικά του Λονδίνου, που υπάγεται στο Δήμο του Merton, με πληθυσμό γύρω στις 70 000 κατοίκους. Είναι παγκοσμίως γνωστό για το τουρνουά τένις (με επιφάνεια το γρασίδι) που διεξάγεται εκεί κάθε καλοκαίρι και προσελκύει τα βλέμματα εκατομμυρίων φίλων του αθλήματος. Για τους πιο μυημένους ποδοσφαιρικά όμως, είναι γνωστό και για την ομάδα του, την AFC Wimbledon.

Η AFC Wimbledon είναι ομάδα λαϊκής βάσης, η οποία ιδρύθηκε το 2002, μετά την απόφαση των τότε ιδιοκτητών της ιστορικής Wimbledon FC (με έτος ίδρυσης το 1889!), μετά από πρόταση του επιχειρηματία Pete Winkelman, να… πάρουν τον σύλλογο και να μετακομίσουν στην πόλη του Milton Keynes, περίπου 97 χιλιόμετρα βορειότερα από την έδρα της ομάδας.

Η Wimbledon FC ιδρύθηκε το μακρινό 1889, και το 1912 μετακόμισε στο Plough Lane. Το 1963 κατέκτησε το FA Amateur Cup, ενώ το 1977, μετά την κατάκτηση τριών συνεχόμενων τοπικών πρωταθλημάτων, συμπεριλήφθηκε στις επαγγελματικές κατηγορίες ποδοσφαίρου. Κορυφαία στιγμή της ομάδας η κατάκτηση του FA Cup Αγγλίας το 1988, κερδίζοντας τη Liverpool με 1-0 στον τελικό. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Premier League από το 1992.

Η… ιστορία της μετακόμισης Wimbledon FC όμως, δεν ξεκίνησε το 2002. Ήταν μια διαδικασία που άρχισε από το 1979, με τον τότε πρόεδρο Ron Noades, να σκέφτεται την αλλαγή πόλης, σκεψη, όμως, η οποία δεν προχώρησε τελικά καθώς αποφάσισε ότι δε θα είχε απήχηση στον κόσμο της ομάδας.

Στη συνέχεια, μετά και την άνοδο της Wimbledon FC στην πρώτη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, η ομάδα μετακόμισε στην έδρα της Crystal Palace, το Selhurst Park, περίπου 10 χιλιόμετρα μακριά από το ιστορικό γήπεδο Plough Lane, το οποίο αποτελούσε το σπίτι του συλλόγου, όμως δεν πληρούσε τα κριτήρια για να φιλοξενήσει αγώνες σε τέτοιο επίπεδο.

Σκοπός του τότε προέδρου, Sam Hammam, ήταν να φτιάξει νέο γήπεδο για την ομάδα στην περιοχή του νοτιοδυτικού Λονδίνου. Εν τέλει, με τη διαδικασία αυτή να γίνεται υπέρ του δέοντος χρονοβόρα, ο Hammam πούλησε το σύλλογο σε δύο Νορβηγούς επιχειρηματίες το 1997, οι οποίοι την επόμενη χρονιά, το 1998, πούλησαν το Plough Lane στην εταιρεία Safeway, με σκοπό να το ανακατασκευάσει ως… αλυσίδα supermarket! Τελικά η… ιδέα αυτή δεν προχώρησε και εγκαταλείφθηκε οριστικά το 2002.

Ο… δαιμόνιος κύριος Winkelman

Στις αρχές του 1997, εμφανίζεται ο επιχειρηματίας Pete Winkelman. Ο Winkelman, ο οποίος μεχρι τότε ασχολείτο σχεδόν εξ ολοκλήρου με δισκογραφικές εταιρείες και δεν είχε ιδέα από ποδόσφαιρο, όπως παραδέχθηκε αργότερα ο ίδιος, πρότεινε να χτίσει ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο στην πόλη του Milton Keynes, το οποίο θα περιλάμβανε και ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο χωρητικότητας 30 000 θεατών. Όμως επειδή η πόλη δεν είχε ομάδα για να το χρησιμοποιεί, αποφάσισε να… φέρει ο ίδιος μία!

Η πόλη του Milton Keynes, ιδρύθηκε το 1967, σε μια περιοχή περίπου 87 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Λονδίνου, για σκοπούς αποκέντρωσης. Οπόταν, οι επιχειρηματικές προοπτικές και οι ευκαιρίες για χρήμα ήταν αρκετές σε μια αναπτυσσόμενη περιοχή. Ο Pete Winkelman είχε μετακομίσει εκεί το 1993 και κατάλαβε ότι είχε βρει την κότα με τα χρυσά αυγά.

Ο Winkelman πρότεινε την ιδέα της μετακόμισης μεταξύ άλλων στις Luton, Barnet, Crystal Palace και QPR, οι οποίες όμως αρνήθηκαν, αλλά και στη Wimbledon, της οποίας οι Νορβηγοί ιδιοκτήτες πήραν ζεστά το θέμα. Έτσι, προσέλαβαν στη θέση του προέδρου τον Charles Koppel, ο οποίος στις 02 Αυγούστου 2001, ανακοίνωσε ότι η ομάδα έπρεπε να μετακομίσει στο Milton Keynes αλλιώς θα έκλεινε!

Ένσταση, αναβολή και τελικά μετακόμιση

Μετά την αρχική απόρριψη του αιτήματος μετακόμισης από την αγγλική Λίγκα, ο Koppel προχώρησε σε ένσταση, η οποία έγινε δεκτή το Μάιο του 2002 από την ανεξάρτητη τριμελή επιτροπή της Αγγλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, με ψήφους 2 υπέρ και έναν κατά, με το σκεπτικό ότι αν δε γινόταν η μετακόμιση, ο σύλλογος θα έκλεινε. Απόφαση που χαρακτηρίστηκε ως σκανδαλώδης από τους οπαδούς της ομάδας.

Η μετακόμιση αναβλήθηκε για μια σεζόν, καθώς δεν υπήρχε ακόμα διαθέσιμο γήπεδο στο Milton Keynes. Το κλαμπ μπήκε σε καθεστώς διαχείρισης, με την κοινοπραξία του Winkelman να βάζει χρήματα για να ανακατασκευάσει το Εθνικό Στάδιο Χόκεϊ στο Milton Keynes, έτσι ώστε να παίζει η ομάδα εκεί, κάτι που έγινε για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 2003. Έναν χρόνο μετά, το 2004, ο σύλλογος πέρασε και επίσημα στα χέρια του Winkelman, ο οποίος άλλαξε το όνομα του σε Milton Keynes Dons, τα χρώματα από το παραδοσιακό μπλε και άσπρο σε χρυσαφί και μαύρο, καθώς και το σήμα του. Έτσι, μπήκε τέλος σε έναν σύλλογο με ιστορία 115 ολόκληρων χρόνων στο αγγλικό ποδόσφαιρο, με συμμετοχές στην Α’ Κατηγορία, μία κατάκτηση FA Cup και ιδρυτικό μέλος της Premier League το 1992. Το νέο στάδιο με όνομα “Stadium MK”, άνοιξε τις πύλες του το 2007 για την MK Dons.

“Refused to be beaten!”

Οι οπαδοί της ιστορικής Wimbledon FC, δεν έμειναν άπραγοι με τις νέες εξελίξεις. Η 28η Μαΐου 2002, έμεινε στην ιστορία για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν η έγκριση της ένστασης της κοινοπραξίας του Winkelman για μετακόμιση της ομάδας στο Milton Keynes. Ο δεύτερος ήταν η απόφαση που πήραν το ίδιο βράδυ οι οπαδοί της, στην πιο ιστορική παμπ της περιοχής, την παμπ που χρησιμοποιούσαν οι πρώτοι παίκτες της ομάδας το μακρινό 1889 για να αλλάζουν ρούχα, την “The Fox and Grapes”:

Να μη νικηθούν!

Τέσσερις οπαδοί της ομάδας, ο Ivor Heller, ο, Kris Stewart, ο Marc Jones και ο Trevor Williams, μπήκαν μπροστά και στις 30 Μαΐου 2002, η ιδέα για ίδρυση νέου συλλόγου παρουσιάστηκε σε ένα ανεξάρτητο trust οπαδών της ομάδας.

“Εκείνο το βράδυ, πνίγαμε τον πόνο μας στη “Fox and Grapes”. O Marc Jones, τριγυρνούσε στο μαγαζί και προσπαθούσε να μας συνεφέρει, λέγοντας συνεχώς ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να νικηθούν”, θα δήλωνε αργότερα στην Guardians ο Kris Stewart.

“Και στο τέλος της νύχτας σκεφτόμασταν: what if… what if…!”

Έξι εβδομάδες αργότερα, η AFC Wimbledon έπαιξε το πρώτο της (φιλικό) παιχνίδι απέναντι στην Sutton United και, όπως ήταν αναμενόμενο, έχασε με 4-0.

-Περίμενε κάποιος να κερδίσουμε;
-Ποιος νοιάζεται;

Ήταν ο διάλογος μεταξύ του Kris Stewart και του Ivor Heller, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα.

Και εγένετο AFC Wimbledon!

Τα απαραίτητα έγγραφα κατατέθηκαν και το εγχείρημα πήρε σάρκα και οστά.

Ο σύλλογος ξεκίνησε την προσπάθεια του από την Combined Counties League, την 9η κατηγορία στην πυραμίδα του αγγλικού ποδοσφαίρου, πέντε κατηγορίες μακριά από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Στη… χαρτούρα και τη γραφειοκρατία για την εγγραφή του, ως έτος ίδρυσης του, δεν αναφέρθηκε ποτέ το 2002, αλλά το 1889, τότε που έπαιξαν το πρώτο τους παιχνίδι οι ποδοσφαιριστές της ιστορικής Wimbledon FC. Η νεοσύστατη AFC Wimbledon, θεωρείτο, και δικαιωματικά, η συνέχεια του συλλόγου που έπαψε να υφίσταται με τη μετακόμιση του στο Milton Keynes, με μία μεγάλη διαφορά: πλέον ανήκε στους οπαδούς της.

Μέσα στα επόμενα 7 χρόνια, η ομάδα πέτυχε συνολικά 4 ανόδους, με το τέλος της σεζόν 2008-2009 να τη βρίσκει να κατακτά την Conference League South (6η κατηγορία) και να ανεβαίνει στην Conference League National, την 5η κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου και την πρώτη ημι-επαγγελματική. Μετά από μια 8η θέση στην πρώτη σεζόν στην Conference National, η δεύτερη χρονιά (2010-11) τη βρήκε να τερματίζει στη δεύτερη θέση και να κατακτά την άνοδο στη League Two, τη χαμηλότερη επαγγελματική κατηγορία στην Αγγλία.

Ομάδα λαϊκής βάσης και… επιστροφή στο Plough Lane!

Από την ίδρυση του συλλόγου το 2002, η ποδοσφαιρική ομάδα αγωνιζόταν στο Kingsmeadow, ένα γήπεδο στην περιοχή Kingston upon Thames του Λονδίνου, περίπου 9 χιλιόμετρα από το Plough Lane. Το συγκεκριμένο γήπεδο, ουσιαστικά αγοράστηκε από το trust των οπαδών της AFC Wimbledon. Ιδιοκτήτης του ήταν τότε ο επιχειρηματίας Rajesh Khosla, που το είχε αγοράσει από το σύλλογο τον οποίο κτίστηκε το 1989, τον Kingstonian FC, ο οποίος μπήκε σε καθεστώς οικονομικής διαχείρισης το 2002 λόγω χρεών.

Ο πόθος για επιστροφή της ομάδας στο ιστορικό Plough Lane, δεν έσβησε ποτέ, αντίθετα φούντωνε χρόνο με το χρόνο. Έτσι, το 2013, ανακοινώθηκε ότι τo κλαμπ βρισκόταν σε συζητήσεις με το Δημοτικό Συμβούλιο του Merton στο Λονδίνο (όπου υπάγεται η περιοχή του Plough Lane), για παραχώρηση γης για κατασκευή καινούριου ποδοσφαιρικού γηπέδου, 600 οικιστικών μονάδων και ενός μεγάλου φάσματος καταστημάτων και κοινοτικών εγκαταστάσεων, σε περιοχή μόλις 183 μέτρα μακριά από το ιστορικό γήπεδο του Plough Lane.

Το συνολικό κόστος κατασκευής άγγιζε τα 32 εκατομμύρια λίρες (περίπου 38-39 εκατομμύρια ευρώ) και για να μπορέσει ο σύλλογος να πάρει την έγκριση από το δήμο έπρεπε να αποδείξει ότι έχει ένα μέρος των πόρων που απαιτούνταν.

Έτσι, άλλη μια ιστορική κίνηση των οπαδών της AFC Wimbledon έλαβε χώρα, καθώς, συγκέντρωσαν αρχικά οι ίδιοι το ποσό των 2,5 εκατομμυρίων λιρών από τις τσέπες τους, ενώ ακολούθως μάζεψαν αλλά 5,5 εκατομμύρια μέσω ομολόγου! Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη οπαδική επένδυση που έγινε ποτέ στο αγγλικό ποδόσφαιρο και η πιο τρανή απόδειξη ότι η AFC Wimbledon είναι ομάδα λαϊκής βάσης.

Επίσης, για το συγκεκριμένο σκοπό, το 2015 πωλήθηκε και το γήπεδο του Kingsmeadow στην Chelsea, η οποία το χρησιμοποιεί για τις ακαδημίες της και τη γυναικεία ομάδα. Η συμφωνία πώλησης ενεργοποιήθηκε το 2017.

Ξεπερνώντας τις τεράστιες δυσκολίες που βρήκαν μπροστά τους, οι οπαδοί της AFC Wimbledon, κατάφεραν να ολοκληρώσουν την κατασκευή του γηπέδου, το οποίο άνοιξε τις πύλες του στις 3 Νοεμβρίου 2020 σε μια ισοπαλία 2-2 απέναντι στην Doncaster, ένα παιχνίδι που έγινε χωρίς παρουσία κόσμου λόγω του κορονοϊού. Ο πρώτος αγώνας με κόσμο στο νέο Plough Lane έγινε στις 14 Αυγούστου 2021, απέναντι στην Bolton και έληξε ισόπαλος 3-3.

Άνοδος στη League One

Μια ακόμα τεράστια επιτυχία ήρθε για το σύλλογο στο τέλος της σεζόν 2015-16, καθώς η ομάδα τερμάτισε στην 7η θέση του πρωταθλήματος και εξασφάλισε την άνοδο της στη League One μέσω των Playoff, νικώντας στο μεγάλο τελικό του Wembley την Plymouth με 2-0, χάρις στα τέρματα του Lyle Taylor στο 78′ και του τεράστιου… κυριολεκτικά και μεταφορικά Adebayo Akinfenwa στο 90+10′ με πέναλτι!

Η AFC Wimbledon παρέμεινε για έξι συνεχόμενα χρόνια στην τρίτη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, χωρίς όμως να καταγραφεί υψηλές πτήσεις, με την πιο ψηλή θέση στην οποία τερμάτισε ποτέ να είναι η 15η. Το τέλος της σεζόν 2021-22 έφερε και τον υποβιβασμό στη League Two, καθώς η ομάδα τερμάτισε στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας με 37 βαθμούς.

Ξανά στη League Two και επιστροφή

Πρόπερσι φλέρταρε ακόμα και με δεύτερο συνεχόμενο υποβιβασμό, με την ομάδα να γλυτώνει τελικά, παρά το αρνητικό σερί των 7 αγώνων χωρίς νίκη στο τέλος του πρωταθλήματος (2 ισοπαλίες, 5 ήττες) και να τελειώνει τη χρονιά στην 21η θέση με 48 βαθμούς. Πέρσι πλασαρίστηκε στη 10η θέση του βαθμολογικού πίνακα με 65 βαθμούς, πέντε λιγότερους από την 7η θέση που οδηγεί στα playoff ανόδου.

Τη φετινή χρονιά διεκδίκησε την απευθείας άνοδο στη League One, όμως τελικά τερμάτισε 5η με 73 βαθμούς, παίζοντας μπαράζ ανόδου πρώτα με τη Notts County σε διπλές αναμετρήσεις, κερδίζοντας εκτός και εντός έδρας με το ίδιο σκορ (1-0) και στον τελικό με τη Walsall, της οποίας επικράτησε στο Wembley και πάλι με 1-0.

Έτσι, η ομάδα επιστρέφει στη League One μετά από τρία χρόνια απουσίας, κουβαλώντας περισσότερες εμπειρίες αυτή τη φορά και με στόχο να πάει όσο πιο ψηλά γίνεται. Γιατί όχι και να σπάσει το ρεκόρ πλασαρίσματος στη 15^η θέση της κατηγορίας.

Το rivalry με την… “Franchise FC”!

Η αντιπαλότητα με την Milton Keynes Dons, καλά κρατεί. Οι οπαδοί της αυθεντικής Wimbledon την αποκαλούν… “Franchise FC”, μην ξεχνώντας το σκοπό δημιουργίας της.

Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν 18 φορές μέχρι σήμερα, με πρώτη στις 02 Δεκεμβρίου 2012 για τον Α’ Γύρο του FA Cup, με την MK Dons να κερδίζει με 2-1. Η πρώτη νίκη της AFC Wimbledon απέναντι στο δημιούργημα του Pete Winkelman ήρθε στις 07 Οκτωβρίου 2014, σε παιχνίδι για το League Trophy, και μάλιστα εκτός έδρας με σκορ 3-2.

Η τελευταία νίκη της AFC Wimbledon απέναντι στην MK Dons ήταν στις 03 Νοεμβρίου 2024, εκτός έδρας με 2-0, για τον πρώτο γύρο του FA Cup Αγγλίας. Για την ιστορία, μία μέρα προηγουμένως, η ΟΜΟΝΟΙΑ έφερε ισοπαλία 1-1 εκτός έδρας απέναντι στην Ομόνοια Ποδόσφαιρο ΛΤΔ στο ΓΣΠ.

Συνολικά η AFC Wimbledon μετρά 5 νίκες, η MK Dons 9, ενώ 4 παιχνίδια έληξαν ισόπαλα.

Για κάθε “Franchise FC” (να) υπάρχει μια AFC Wimbledon

“Όσο τα λεφτά συνεχίζουν να αποσπούν την προσοχή των προέδρων των ομάδων, σαν νεαρή γυναίκα που παίζει με τα μάτια της κάποιον παντρεμένο, εμείς στεκόμαστε περήφανοι σαν ένα παράδειγμα που κάποιοι καλοί άνθρωποι, έκαναν το σωστό, με τον κατάλληλο τρόπο. Αυτός ο λόγος και μόνο με κάνει να πιστεύω πως δεν γίνεται να αποτύχουμε”, είχε δηλώσει ο Marc Jones.

Η ιστορία της AFC Wimbledon θυμίζει σε πολλά κομμάτια τη δική μας ομάδα. Ένας επενδυτής ξένος, όχι από πλευράς καταγωγής αλλά ξένος προς το Σωματείο, αγοράζει την ομάδα εκμεταλλευόμενος την οικονομική και αγωνιστική κακοδιαχείριση των τελευταίων πολλών χρόνων, τη μετατρέπει σε “Ομόνοια Ποδόσφαιρο ΛΤΔ”, προσπαθεί να της αλλάξει το σήμα και μετανιώνει μετά τις αντιδράσεις που προέκυψαν (από εμάς κυρίως). Μέχρι και έδρα θέλησε να της αλλάξει για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα του.

Κατά διαβολική σύμπτωση, τέτοιες μέρες το 2018, στην ιστορική Αρχέρμου, κληθήκαμε ή μάλλον αναγκαστήκαμε, όπως θέλετε πείτε το, όπως και οι οπαδοί της Wimbledon το 2002, να πάρουμε μια ιστορική απόφαση. Μια απόφαση που άλλαξε ριζικά την καθημερινότητα μας, μια απόφαση που μας κράτησε πιστούς στα ιδανικά μας και για την οποία αισθανόμαστε κάθε μέρα και πιο δικαιωμένοι.

Τέτοιες ιστορίες είναι εδώ για να μας θυμίζουν ότι για κάθε Ομόνοια Ποδόσφαιρο ΛΤΔ θα υπάρχει πάντα μια ΟΜΟΝΟΙΑ 29ης Μαΐου, για κάθε Red Bull θα υπάρχει πάντα μια Austria Salzburg, για κάθε Glazer θα υπάρχει πάντα μια FC United of Manchester και για κάθε… “Franchise FC” θα υπάρχει πάντα μια AFC Wimbledon.

Χρόνια πολλά AFC Wimbedon!