Συνεχίζουμε με ακόμα ενα Green Q&A αυτή τη φορά με τον μεσοεπιθετικό της ομάδας μας Μποκομίλ Ανγκέλοβ. Ο Μποκομίλ με τις πολύ καλές του εμφανίσεις έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μέχρι τώρα πορεία της Ομόνοιας!
Έζησες το κτίσιμο της ομάδας μας από τη πρώτη μέρα. Μετά από 2 χρόνια πως θα περιέγραφες αυτή τη διαδρομή;
Μια σίγουρα πολύ όμορφη αλλά και ταυτόχρονα δύσκολη διαδρομή για όλους μας καθώς απο την πρώτη μέρα μας πολεμούσαν εντός και εκτός γηπέδου, πράγμα που μας έκανε όλους πιο δυνατούς και ενωμένους.
Ποιες ήταν οι σκέψεις σου όταν σου προτάθηκε να γίνεις μέρος αυτής της προσπάθειας;
Με τον τρόπο που ήρθε η πρόταση και το συγκεκριμένο διάστημα δεν χρειάστηκε και πολύ σκέψη.
Πως ήταν η εμπειρία του Πανσολείου πρωταθλήματος;
Σίγουρα πρωτόγνωρη για όλους μας, όμως πιστεύω ήταν μια καλή αρχή για μια ομάδα νεοσύστατη με τόσους νέους ποδοσφαιριστές, άγνωστοι οι πλείστοι μεταξύ τους. Κάτι που μας βοήθησε σιγά σιγά να γίνουμε αυτην την οικογένεια που βλέπετε σήμερα.
Σε ποια θέση προτιμάς να αγωνίζεσαι;
Γενικά σε οποιαδήποτε μέσο-επιθετική θέση έχει ανάγκη η ομάδα.
Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τη καριέρα σου μέχρι τώρα;
Τα πρώτα μου βήματα τα ξεκίνησα από τον Ολυμπιακό Λευκωσιας και αργότερα γύρω στα 16 μου πήγα στον Ορφέα για περίπου 2 με 3 χρόνια. Στην συνέχεια είχα μια πρόταση από ομάδα πρώτης κατηγορίας του φούτσαλ όπου και αγωνίστηκα για 3 χρόνια. Επιστρέφοντας ξανά στο ανοιχτό πέρασα απο Πρόοδο, Άτλα, ΜΕΑΠ και στην συνέχεια στην ΟΜΟΝΟΙΑ 1948.
Πως έζησες σαν ποδοσφαιριστής την καραντίνα;
Στην αρχή δεν ήταν και τόσο άσχημα καθώς είχαμε ένα πρόγραμμα να ακολουθούμε καθημερινά άλλα όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερο μου έλειπαν οι προπονήσεις και γενικά το ποδόσφαιρο.
Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι με την ομάδα μας;
Προσωπικός μου στόχος είναι να πάρουμε την ομάδα όσο πιο ψηλά γίνεται για να κάνουμε περήφανο τον κόσμο μας.
Ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή στην ΟΜΟΝΟΙΑ 1948;
Η καλύτερη μου στιγμή δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη από το παιχνίδι στο Τσίρειο όπου πήραμε την άνοδο μας στην 4η κατηγορία.
Πως νιώθεις όταν παίζεις μπροστά στον πράσινο Λαό;
Απλά φανταστικά. Πιστεύω πως είναι το όνειρο κάθε παίκτη να αγωνίζεται μπροστά από τέτοιους οπαδούς οι οποίοι σου δίνουν απίστευτη δύναμη.
Σκόραρες το πρώτο επίσημο γκολ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ 1948 στο παιχνίδι με τον Τριπτόλεμο Πως ένιωσες;
Το μόνο σίγουρο πως δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Για το πώς ένιωσα εκείνη την στιγμή νομίζω μπορείτε να καταλάβετε απο τους πανηγυρισμούς.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.