Μια όμορφη δημοσίευση ανάρτησαν πριν από λίγο οι Προπονητές Δυτικής Κερκίδας με αφορμή το αυριανό παιχνίδι κόντρα στην Ομόνοια Αραδίππου.

Δείτε τι έγραψαν:

“Κάποτε φακκά γυρούς ο νους μου τζιαι πάω λλία χρόνια πίσω… όι πολλά χρόνια πίσω αλλά επειδή εν τόσο γεμάτα που αναμνήσεις τζιαι συναισθήματα, φαντάζουν πολλά χρόνια. Τότε που αποφάσισα να ακολουθήσω τούτο το «μωρό» που εγεννήθηκε με τόσο αυθόρμητο τρόπο, χωρίς να είμαι σίουρος για το πως εννα εξελιχτεί τούτο το «μωρό».

Τζιαμέ που εξεκίνησα μόνος μου να πάω με το αυτοκίνητο στο Παλιομέτοχο, σε ένα γήπεδο μέσα στους χώραφους, ένα γήπεδο που ούτε εφαντάστηκα ποττέ ότι υπήρχεν. Τζιαι σε ούλλη την διάρκεια της διαδρομής επερνούσαν σκέψεις που το νου μου τύπου “Τι σκατά κάμνω τωρά?”, “Που ίσιωσα να πάω?”, “Τι γυρέφκω δαμέ να κόφκω τόσο δρόμο”. Σίουρα, υπήρχεν κάτι μέσα μου που με έκαμεν να ξαπολύσω την οικογένεια μου έσσο για να πάω να δω ένα παιχνίδι μάππας ανάμεσα σε μια ομάδα που πριν 3 μήνες εν υπήρχε, τζιαι μιας ομάδας που ούτε έξερα ότι υπήρχε. Κοντέφκοντας στο γήπεδο εφύαν ούλλες οι απορίες τζιαι οι σκέψεις. Γιατί? Γιατί εν ήμουν μόνος μου! Ξεσηκωμός ολόκληρος, μια ευχάριστη ταλαιπωρία για να έβρουμε πάρκιγκ μέσα στα χωράφκια τζιαι τες άκριες του γκρεμμού. Αθρώποι ούλλων των ηλικιών, με ένα πρωτόγνωρο ενθουσιασμό μόλις αντικρύσαν το ίδιο που είδα τζι εγώ. Το γεγονός ότι εν είμασταν μόνοι μας. Όσο για την ατμόσφαιρα στο γήπεδο? Καλύτερη που παιχνίδι Α’κατηγορίας! Αν το πρώτο «ττακ» μέσα στο στήθος μου ακούστηκε που το πρώτο φιλικό, τζιαμέ ακούστηκε τζιαι δεύτερο «ττακ» τζιαι πλέον άρκεψα να πιάνω μέσα μου τον ρυθμό τούτης της ομάδας.
 
Την επόμενη εβδομάδα, το πρόγραμμα είχε Κακοπετριά. “Σιγά μεν κόψω να πάω τζειπάνω”, ή “Εννα είμαστε εμείς τζι εμείς αν θα πάω”. Πλήρης διάψευση. Η εκδρομή ακόμα πιο επική που την προηγούμενη. Τζιαι ακολουθήσαν τζι άλλες, τζι άλλες, τζι άλλες, ώσπου εφτάσαμε στο παιχνίδι στο Μακάρειο, παιχνίδι το οποίο είναι ρεκόρ προσέλευσης όλων των εποχών στο αγροτικό ποδόσφαιρο, αλλά τζιαι σημείο αναφοράς γιατί επανηγυρίστηκεν ο πρώτος τίτλος του σωματείου μας!
 
Playoffs ανόδου, τζιαι μετά τα ρεζιλλίκκια των Τρούλλων, το παιχνίδι επαίχτηκεν κεκλεισμένων των θυρών. Σιηλλιάες κόσμος συντονισμένος σε οθόνες να θωρεί το παιχνίδι που την alfasports, τζιαι λογικά στο γκολ του Πάρη του Μαυροφτή ακούστηκεν ένα δυνατό γκοοοολ σε αμέτρητα σπίθκια, που την Λευκωσία, τη Λεμεσό, τη Σκάλα, τα κοτζινοχώρκα, την Πάφο τζιαι κάθε γωνιά της Κύπρου.
 
Πως να ξεχάσουμε την απόβαση στο Τσίρειο, την επική εκδρομή/πορεία στες Βρυσούλλες, την κάθοδο στην Πέγεια, το Πελέντρι, την Πόλη Χρυσοχούς, την Αγλατζιά, την Πύλα. Εν ήμουν ποττέ ξανά μόνος μου. Σε τούτη την “διστακτική” πορεία απέκτησα φίλους, αλλά τζιαι αδέρφια ακολουθώντας τούτη την υπέροχη ομάδα. Το ίδιο έβλεπα τζιαι με άλλους. Πλάσματα που ήταν πιο μοναχικά τζιαι απόμακρα στην κερκίδα, σιγά σιγά εγινήκαν μια παρέα με άλλους, τζιαι μια μεγάλη οικογένεια ούλλοι μας μαζί!
 
Δυστυχώς έμπηκεν στην ζωή μας η πανδημία που μας εστέρησε πολλά την φυσική μας παρουσία στο γήπεδο. Πάλε όμως, κάθε παιχνίδι ήταν γιορτή, είτε που το alfasports, είτε που τες εξωπραγματικές μεταδόσεις του Omonoia Radio. Το αποκορύφωμα της πελλάρας μας για τούτη την ομάδα ήταν η αυθόρμητη παρουσία μας στο παιχνίδι τίτλου της Γ’κατηγορίας στο Μακάρειο, ενώ εδικαιούμασταν μόνο 15 άτομα, επήαμε κοντά στους χίλιους τζιαι εκουντήσαμε την ομάδα στην κατάκτηση τόσο της ανόδου, αλλά τζιαι του πρωταθλήματος! Άλλο σημείο αναφοράς ήταν που οι παίχτες αλλά τζιαι οι οπαδοί επεριμέναν την λήξη του άλλου παιχνιθκιού για να ξέρουμε αν θα πανηγυρίσουμε τον τίτλο, με την ιστορική πλέον έκρηξη, τόσο που τους παίχτες όσο τζιαι τους οπαδούς με την λήξη του άλλου παιχνιθκιού. Όσο αφορά την κοσμοσυρροή που υποδέχτηκε τους πρωταθλητές στη Λευκωσία, εν έχω πολλά να γράψω, οι εικόνες που εμείναν μέσα μας θα μας μιλούν μια ζωή!
 
Σε τρία χρόνια επιάσαμε τρεις ανόδους, τζιαι στην πρώτη χρονιά μας στην Β’κατηγορία είχαμε πολλά καλή παρουσία με αρκετά καλά αποτελέσματα, αλλά τζιαι νίκες απέναντι σε μεγαθήρια. Φέτος πάμε επίπεδο πάνω, τζιαι ό,τι φκει. Επαίξαμε σε ούλλα τα χωρκά της Κύπρου, αλλά τζιαι σε γήπεδα που τον Σεπτέμβρη του 2018 δεν εφανταστήκαμε ότι θα παίξουμε. Μακάρειο, Τσίρειο, Παφιακό, Παραλίμνι, Αμμόχωστος, ΓΣΖ, Πέγεια, Άχνα. Τρία γήπεδα μας εμείναν όμως θα έρτει η σειρά τους σιγά σιγά. Τζιαμέ που επαίζαμε με τες αξιόλογες ομάδες της Σολιάς, εβρεθήκαμε να παίζουμε με την Πάφο, Σαλαμίνα, την Αλκή, το Παραλίμνι, τον Ερμή, την Καρμιώτισσα τζιαι να χτυπούμε καλά αλλά τζιαι νικηφόρα αποτελέσματα! Που άλλες ομάδες προσπαθούν για χρόνια να ξικολλήσουν που το αγροτικό ή να φκουν μια κατηγορία πάνω, με σιώνομα εκατοντάδων σιηλλιάων ευρώ, ήρταμεν εμείς με πενιχρούς προϋπολογισμούς (για τα δεδομένα τους) να χτυπήσουμε απανωτές ανόδους αλλά τζιαι πρωταθλήματα.
 
Τούτη η ομάδα μόνο χαρά τζιαι περηφάνια μας έδωσε! Σίουρα, στα 4 χρόνια ζωής της ομάδας διούμεν τζι εμείς πολλά πίσω σε τούτη την ομάδα. Ήρτεν η ώρα όμως που πρέπει να δώκουμε κάτι παραπάνω, για να μπορέσει τζιαι η ομάδα να μας το ανταποδώσει. Θέλουμε μαζική παρουσία των οπαδών μας στο παιχνίδι στο Αμμόχωστος (αλλά τζιαι σε κάθε παιχνίδι). Η διοίκηση έβαλε ένα προσωπικό στοίχημα, να κάμουμε ρεκόρ εισιτηρίων. Μπορούμε! Έστω τζιαι αν είναι Παρασκευή, τούτο εν λεπτομέρια που ποττέ δεν μας επτόησε. Δαμέ εσηκωθήκαμε να πάμε στα βουνά τζιαι στα αγκάθκια για να δούμε την ομάδα μας, δαμέ εννα κολώσουμε? Επίσης, μπορεί να είμαστε πολλοί σε σχέση με οπαδούς άλλων ομάδων, αλλά ακόμα εν έμπηκε στην νοοτροπία μας το σήζον τίκετ. Οικονομικά συμφέρει. Αφού πάμε έτσι τζι αλλιώς σε ούλλα τα παιχνίθκια, ας πιάσουμε τζείνη την καρτούα, να βοηθήσουμε τζιαι την ομάδα μας να αναπνεύσει λίγο τωρά που εν αρχές, για να μπορεί να αντεπεξέλθει στη συνέχεια. Είπαμε, είμαστε μια οικογένεια! Τζιαι τα μέλη της οικογένειας βοηθούν ο ένας τον άλλο!
 
Είμαστε η ομάδα του λαού!
 
p.s. Τζιαι αφήστε άλλους που αθυμηθήκαν τωρά τα “PEOPLE’S ΤΕΑΜ” τζιαι τες σαχλαμάρες. People’s team εν τζείνη που αποφασίζω για το μέλλον της ΕΓΩ, ο Μάριος, ο Πολύβιος, ο Γιώργος, η Ελένη, ο Αντρέας, ο αρφός μου, η αρφή μου τζιαι όποιοσδήποτε εν μέλος τούτης της ομάδας τζιαι όι ο κάθε ππεζεβέγκης που ήρτεν που την Αμερική ή την Ρωσσία για να φιλτράρει τα μαύρα του τζιαι να φκάλει τα άντερα του χρησιμοποιόντας ένα δανεικό λογότυπο.
 
Είμαστε ρομαντικοί? Ναι ρε, είμαστεν. Γιατί τελικά ο ρομαντισμός εν εφικτός!
 
ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ ☘️ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ”
 

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.