Ήρθε η πρώτη ήττα

Ήρθε η πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα. Η ομάδα μας δεν ανέβασε ρυθμούς και δεν έπαιξε στο επίπεδο που μας έχει συνηθίσει εδώ και χρόνια. Θα ερχόταν αυτή η μέρα και δεν ψάχνουμε δικαιολογίες. Λίγο η αποχή που ευνοεί τον αδύνατο, λίγο η μέτρια εμφάνιση, έφεραν την πρώτη μας ήττα, με 2-1, σε ένα μέτριο παιχνίδι με λίγες ευκαιρίες για τις δύο ομάδες.

Στο πρώτο ημίχρονο η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν καλύτερη αλλά δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης και απείλησε κυρίως από στημένα, ενώ απειλήθηκε δύο φορές από δύο αντεπιθέσεις του Ηρακλή, με τον Δημοσθένους να έχει απάντηση στα σουτ των γηπεδούχων. Στο δεύτερο ημίχρονο, η ομάδα μας ανέβηκε, δημιούργησε ευκαιρίες και προηγήθηκε με το καταπληκτικό τέρμα του Μιλτιάδους, που πραγματοποιεί εξαιρετική σεζόν μέχρι στιγμής. Ακολούθως χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία από τον Τζιωνή και στην αμέσως επόμενη φάση δόθηκε φάουλ για τον Ηρακλή, με την απόφαση να είναι τουλάχιστον υπερβολική. Από το φάουλ αυτό δεχθήκαμε την ισοφάριση, ενώ εκ πρώτης όψεως φάνηκε να υπάρχει ξεκάθαρο οφσάιντ στην εκτέλεση του (η φάση υπάρχει σε βίντεο και θα συμεριληφθεί στα στιγμυότυπα που θα ετοιμάσουμε). Η ΟΜΟΝΟΙΑ προσπάθησε να αντιδράσει, όμως οι γηπεδούχοι γύρισαν το παιχνίδι σε μια αντεπίθεση. Ακολούθως προσπαθήσαμε να φτιάξουμε κάποιες ευκαιρίες όμως η έλλειψη καθαρού μυαλού στην τελική προσπάθεια μας στοίχησε.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η διαιτησία, και ιδιαίτερα ο Β’ βοηθός, Στυλιανός Χατζηπροδρόμου, ήταν από ανεπαρκής έως προκλητική. Πέραν από τη φάση του 1-1 με το διπλό λάθος από διαιτητή και επόπτη, αλλά και το ότι επετράπη στον Ηρακλή να παίξει σκληρό παιχνίδι χωρίς τιμωρία, σε μια φάση στο τελευταίο δεκάλεπτο ο Ραφαήλ Σοφοκλέους στην προσπάθεια του να διώξει την μπάλα σε πλάγιο, βρέθηκε σε κοντινή απόσταση από τον Β’ βοηθό ο οποίος ετοιμαζόταν να σηκώσει το σημαιάκι και να χτυπήσει, άθελα του, τον ποδοσφαιριστή μας. Ο Ραφαήλ τον ακούμπησε στο χέρι για να μην σηκώσει το σημαιάκι και να τον χτυπήσει και ο βοηθός κάλεσε κοντά του τη διαιτητή και της επεσήμανε να τον κιτρινήσει, πράγμα που έπραξε. Κατανοούμε ότι το να γίνονται ανθρώπινα λάθη είναι μέρος του παιχνιδιού, όταν όμως αυτά τα λάθη γίνονται εις βάρος μόνο της μιας ομάδας τότε ξεφεύγουμε από τη σφαίρα του “ανθρώπινου λάθους”.

Δεν ψάχνουμε δικαιολογίες όμως, δεν αρμόζουν στις μεγάλες ομάδες αυτά, και η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι μία μεγάλη ομάδα. Φάνηκε και μετα το τέλος του παιχνιδιού, όταν το φώναξαν οι παίχτες μας: “ΟΜΟΝΟΙΑ ΛΑΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ”. Το θέλουμε και θα το πάρουμε. 

Ψηλά τα κεφάλια και συνεχίζουμε μέχρι τέλους!