Αναμνήσεις…

Σιγά σιγά φτάνει προς το τέλος του το 2018. Μία χρονιά που έμελλε να μας χαρίσει αρκετές πίκρες αλλά παράλληλα και φως στο τούνελ και μία ελπίδα για το μέλλον.
Στο πιο κάτω κείμενο δεν θα βρείτε συγκεκριμένες αναμνήσεις και σκέψεις μόνο για το 2018 αλλά γενικότερα τις αναμνήσεις μας σαν Oμονοιάτες μιας γενιάς που ανδρώθηκε και κράτησε ψηλά την πράσινη σημαία μέσα από ατελείωτες πίκρες και λιγοστές χαρές.

Οι αναμνήσεις μας λοιπόν δεν έχουν να κάνουν τόσο πολύ με αγωνιστικές επιτυχίες. Έχουν να κάνουν με εκδρομές, με γεμάτα γήπεδα, με ατελείωτο τραγούδι και με κορεό που ζηλεύουν ακόμα και οι καλύτερες κερκίδες του κόσμου.

Έχουν να κάνουν με ατελείωτο σφίξιμο στο στομάχι, όχι τόσο από τις αγωνιστικές αποτυχίες αλλά για το ότι τις προβλέπαμε αφού ξέραμε πιοι μας διοικούν. Και τι ειρωνεία αυτοί οι ίδιοι μαζί με τους πιστούς τους ακόλουθους ενώ τα διέλυσαν όλα έρχονται τώρα να μας το παίξουν οι πιο πιστοί οπαδοί.

Έχουν να κάνουν με την απογοήτευση ότι ποτέ δεν μας άφησαν να εμπλακούμε ενεργά στον αγαπημένο μας σύλλογο.

Έχουν να κάνουν με ατελείωτο ξενύχτι και αγωνία πριν από κάθε μεγάλο αγώνα.

Έχουν να κάνουν με ένα καλοκαίρι ατελείωτων πανηγυρισμών για το πρωτάθλημα του 2010.

Έχουν να κάνουν με μονοήμερα ταξίδια από άλλες χώρες απλά για να βρεθούμε στο πλευρό της.

Έχουν να κάνουν με το ότι καταφέραμε μέσα από την Ιδεολογία μας να κάνουμε την Ομόνοια γνωστή σε όλη την Ευρώπη χωρίς Ευρωπαϊκές επιτυχίες.

Έχουν να κάνουν με απέραντη πίστη και αφοσίωση σε μία ιδέα που δεν τη συνδέσαμε με τρόπαια αλλά μόνο με τον Λαό της.

Έχουν να κάνουν με το πράσινο το χρώμα της Ελπίδας που μας δόθηκε ξανά όταν γεννήθηκε η Ομόνοια του Λαού

Αυτοί λοιπόν που το περασμένο καλοκαίρι φούσκωναν σαν παγωνιά από περηφάνια για το ότι την ξεπούλησαν σε ένα ξένο και σε αυτούς που μας κατέστρεψαν διαχρονικά τα προηγούμενα χρόνια, ας θυμηθούν όλα τα εγκλήματα που έκαναν με αποκορύφωμα τον διχασμό του κόσμου και το ξεπούλημα.

Και την επόμενη φορά που θα τολμήσουν να αναρωτηθούν αν ήμαστε Ομονοιάτες να θυμούνται ότι όσες εταιρείες της πλάκας και να φτιάξουν, σε όσες καθοδηγούμενες εκλογές και αν βρεθούν, όσες μαύρες σελίδες και να γράψουν στην ιστορία της Ομόνοιας τις αναμνήσεις μας δεν μπορούν να μας τις πάρουν! Θα είναι πάντα εκεί. Εμάς να μας συντροφεύουν και αυτούς ίσως να τους στοιχειώνουν!