Να κρατήσουμε τη δυναμική

Μια έντονη αλλά συνάμα όμορφη χρονιά έφτασε στο τέλος της. Μια χρονιά διαφορετική από την προηγούμενη αφού οι στόχοι που τέθηκαν στην αρχή της σεζόν ήταν εντελώς διαφορετικοί.

Πέρσι είχε τεθεί ο στόχος της καλή πορείας μακριά από περιπέτειες. Παρόλες της δυσκολίες που συναντήσαμε τον πρώτο γύρο με μια καλή πορεία στο δεύτερο γύρο τερματίσαμε στο μέσο της βαθμολογίας.

Φέτος τα πράγματα ήταν διαφορετικά αφού από την αρχή τέθηκε ο στόχος της ανόδου. Για να φτάσει όμως στο σημείο η ομάδα να παλεύει για άνοδο θα έπρεπε πρώτα μπει στην οκτάδα στο τέλος της Α’ φάσης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει σκοπιμότητα σε πολλούς αγώνες αφού προτεραιότητα των ομάδων ήταν να μην χάσουν ενώ υπήρχε επιπλέον πίεση.

Ήδη από το καλοκαίρι φάνηκε η δυναμική που είχε αποκτήσει η ΟΜΟΝΟΙΑ του Λαού. Από την πρώτη προπόνηση και το πρώτο φιλικό το ‘Δημήτρης Χάματσος’ γέμισε και φάνηκε ότι η έδρα αυτή θα αποτελέσει το μεγάλο μας όπλο.

Η Α’ φάση βρήκε την ομάδα μας να βρίσκεται ανελλιπώς ς εντός οκτάδας αλλά να κυνηγά συνεχώς τις πρώτες θέσεις. Σε αγώνες που μπορούσε να κάνει το βήμα παραπάνω και να μπει σε αυτό το γκρουπ ομάδων δεν πήρε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ένα κακό σερί από την 8η μέχρι την 13η αγωνιστική με μόλις μια νίκη έφεραν την ομάδα μας με την πλάτη στον τοίχο και χρειάστηκαν δύο νίκες στους δύο τελευταίους αγώνες. Ποιος θα ξεχάσει την παρουσία 700 και πλέον οπαδών μας μεσημέρι Πέμπτης στο παιχνίδι με την Αναγέννηση Δερύνειας.

Η Β’ φάση ξεκίνησε με την ήττα από τον Ονήσιλο/Αχυρώνα που έφερε και την παραίτηση του Απόστολου Μακρίδη ενός ανθρώπου που η παρουσία του άφησε παρακαταθήκη στους ανθρώπους του ποδοσφαιρικού τμήματος. Η έλευση του Γιάννου Λυμπουρή έφερε αλλαγή πρώτα απ’ όλα στην ψυχολογία της ομάδας αφού με εξαίρεση τον πρώτο του αγώνα με την Πέγεια στην συνέχεια η ΟΜΟΝΟΙΑ ξεκίνησε να γίνεται πιο δυσκολοκατάβλητη και με περισσότερη αυτοπεποίθηση στον αγωνιστικό χώρο. Νίκη ηρεμίας με την ΜΕΑΠ και ισοπαλίες με Ομόνοια Αραδίππου και Εθνικό Άχνας διατήρησαν ένα μικρό παράθυρο ελπίδας.

Το μεγάλο διπλό στο ‘Τσίρειο’ με ΑΕΖ και η ισοπαλία στο τέλος με Οθέλλο σε συνδυασμό με άλλα αποτελέσματα έφεραν την ομάδα στο ίδιο σημείο αφετηρίας που με εκείνο στην έναρξη της Β’ φάσης. Εκεί ξεκίνησε η μεγάλη αντεπίθεση που έφερε την ομάδα στην 3η θέση δύο αγωνιστικές πριν το τέλος. Δυστυχώς το γεγονός ότι άλλες ομάδες τέθηκαν εκτός διεκδίκησης ανόδου είχε ως αποτέλεσμα να χρειαζόμαστε δύο νίκες για να επιτευχθεί το όνειρο αφού είδαμε όλοι το τσίρκο που παίχτηκε μέχρι και την τελευταία αγωνιστική.

Τι πρέπει να κρατήσουμε από την φετινή σεζόν λοιπόν. Καταρχάς, η φετινή προσπάθεια αγκαλιάστηκε από πολύ περισσότερο κόσμο. Ακόμα και στην Ά φάση που η ομάδα είχε τα σκαμπανεβάσματα της ο κόσμος γέμιζε κάθε γήπεδο. Επίσης η ΟΜΟΝΟΙΑ του Λαού έχει καθιερωθεί πλέον σαν μια υπολογίσιμη δύναμη και κέρδισε τον σεβασμό του φίλαθλου κοινού. Ένα σωματείο που ξεκίνησε από το μηδέν και έγινε ένας οργανισμός με ένα σεβαστό διαχειρίσιμο προϋπολογισμό, με τμήμα έρευνας που έχει συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά projects και το πολιτιστικό Ίδρυμα  ‘1948 ‘ που πραγματοποιεί διάφορες εκδηλώσεις πέραν του αθλητικού κομματιού. Στο ποδοσφαιρικό κομμάτι μεγάλη και η επιτυχία της Κ19 που μέσα σε δύο χρόνια λειτουργίας βρέθηκε από την Γ’ κατηγορία στην Α’ κατηγορία.

Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι σε διάστημα μόλις πέντε χρόνων από την ημέρα ίδρυσης μας έχουμε κτίσει τον δικό μας χαρακτήρα. Ο κόσμος είναι περήφανος οπαδός του ΑΛΣ ΟΜΟΝΟΙΑ 29^ης Μάϊου και αυτή η αγάπη μεταφράζεται σε δουλειά και αφοσίωση για το σωματείο.

Η συνέχεια δεν θα είναι εύκολη. Η ομάδα στην τελική ευθεία έκανε υπέρβαση που είναι σχεδόν αδύνατο να επαναληφθεί με τέτοιο σερί νικών. Επομένως θα πρέπει να κρατήσουμε τη δυναμική που αποκτήσαμε την φετινή σεζόν και να την μεταφέρουμε στην καινούργια σεζόν για να διεκδικήσουμε με περισσότερες αξιώσεις ότι χάσαμε άδικα την φετινή χρονιά.