Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο ήταν η δημοσίευση στο Facebook της Θύρας 9 χθες μετά τον αγώνα αλλά και τα όσα βλέπουμε στα γήπεδα του αγροτικού τους τελευταίους μήνες.
Βλέπουμε κόσμο χαμογελαστό που να ζει το παιχνίδι με όλη του την ψυχή.
Βλέπουμε οικογένειες που είναι ανελλιπώς στα γήπεδα.
Μικρούς και μεγάλους να αγωνιούν για το επόμενο παιχνίδι.
Άτομα που είχαν χαθεί όλα αυτά τα χρόνια να είναι ξανά στα τσιμέντα.
Δεν ξέρουμε αν η ομάδα θα πετύχει τους βραχυπρόθεσμους πόσο μάλλον τους μακροπρόθεσμους στόχους της. Το σίγουρο πάντως είναι ότι έφερε κόσμο στα γήπεδα. Κάτι που στα περισσότερα παιχνίδια της πρώτης κατηγορίας δεν βλέπουμε και ούτε θα δούμε με τις κάρτες οπαδού και τα κωμικοτραγικά που συμβαίνουν.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.