Την Αναστασία Δημητριάδου (Nama Dama) φιλοξένησε η εκπομπή του Omonoia Radio, “Στο μπαρ το Ναυάγιο”.
Στη 10λεπτη κουβέντα τους, η Αναστασία και ο Μάριος συζήτησαν για τα γεγονότα της πορείας του περασμένου Σαββάτου, την αυριανή πορεία, αλλά και για τον τελευταίο δίσκο της Αναστασίας.
Διαβάστε τη συζήτηση:
Καλησπέρα Αναστασία. Όπως είπα και πριν, είμαστε το ραδιόφωνο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, δεν έχουμε κάποια σχέση με οποιοδήποτε κόμμα, οι οργανωμένοι μας είναι η Θύρα 9 που συμμετείχαν στην πορεία το περασμένο Σάββατο. Πώς είσαι με την υγεία σου αρχικά, διότι αυτό είναι το πιο σημαντικό, και πώς είδες τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου;
Σας ευχαριστώ πολύ. Ν’ αρχίσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους τους συμπολίτες μας που έδειξαν τη συμπαράσταση τους, όχι μόνο σε μένα αλλά και σε όσους τραυματίστηκαν ή συνελήφθησαν παράνομα. Η αγάπη του κόσμου είναι πελώρια και απεριόριστη αυτές τις μέρες, ασχέτως αν υπήρχαν και κάποια hate comments από άλλους συμπολίτες.
Να ξέρετε, πάντα θα υπάρχει η αντίθετη άποψη, δεν είναι μόνο όσοι συμφωνούν μαζί μας. Υπάρχει και η αντίθετη άποψη και πρέπει να τη σεβόμαστε, όσο φρικαλέα και να είναι. Μπορούν να μας βρίζουν, μπορούν να πουν ότι θέλουν διότι, όπως κι εγώ που κάβλιαζα τον αστυνομικό, μπορούν κι εκείνοι να μας καβλιάζουν, δε σημαίνει ότι θα πάμε να τους χτυπήσουμε, πρέπει να δείξουμε πνεύμα και ανάστημα.
Εμείς δε θα τους βγάλουμε τα μάτια τους, ούτε θα τους χτυπήσουμε…
Ακριβώς. Μπορεί να υπάρχει διαφωνία, όμως να είμαστε κι εμείς κόσμιοι. Αυτή η διαφωνία μπορεί να μας πειράζει, όμως δεν πρέπει να πέφτουμε στο επίπεδο τους, αυτό είναι το θέμα. Και αύριο, θα ήθελα πολύ να καλέσω τους συμπολίτες μου, εάν υπάρξουν επεισόδια από την αστυνομία να μην παρεκτραπούν, να μην πέσουν στο επίπεδο τους. Να είμαστε κόσμιοι με αξίες, διότι είμαστε άνθρωποι με αξίες, και να βγάλουμε τις αξίες μας προς το φως. Να μην είμαστε ζώα όπως εκείνοι.
Το Σάββατο μας έδειξαν ότι είναι ζώα. Εμείς έχουμε επιλογή. Είτε να γίνουμε τα ίδια ζώα μ’ εκείνους, είτε να παραμείνουμε άνθρωποι σκεπτόμενοι, προβληματισμένοι νέοι της Κύπρου, και όχι μόνο νέοι, για ένα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη Κύπρο. Οπότε, αυτά τα επεισόδια που έγιναν το Σάββατο, που δεν προκλήθηκαν από τους πολίτες, εάν επαναληφθούν, εγώ καλώ τον κόσμο να παλέψει στο να μην πέσει στο επίπεδο των αστυνομικών.
Ελπίζω να κυλίσουν τα πράγματα όπως τα λες, να μη γίνει τίποτε και αν γίνει κάποιο επεισόδιο από την αστυνομία, να κρατήσουμε όλοι την ψυχραιμία μας για να μην έχουμε χειρότερα.
Ακριβώς αυτό. Να σταθούμε άξιοι των ηθών μας. Αυτό που με καίει αυτές τις μέρες, δε θέλω να δω επεισόδια, ανησυχώ πάρα πολύ. Μακάρι να μπορούσα να είμαι εκεί αύριο, όμως η υγεία μου δεν το επιτρέπει. Είμαι σίγουρη ότι θα ξαναβγώ στους δρόμους σύντομα διότι η κυβέρνηση μας δε θα σταματήσει να κλέβει και δε θα σταματήσει να μας απογοητεύει. Το δικό μου το πόρισμα και η δική μου η άποψη είναι ότι θα ξαναχρειαστεί να βγούμε στους δρόμους.
Θα ξαναβγούμε στους δρόμους, θα βγαίνουμε στους δρόμους ώσπου ν’ αλλάξουν τα πράγματα, ώσπου ν’ αλλάξει το σύστημα, γιατί όλο το σύστημα πρέπει ν’ αλλάξει. Αυτή είναι μόνο η αρχή.
Ελπίζω να ψηφίζουμε βέβαια, διότι φέρουμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης στην κατάσταση. Η αποχή είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα και δεν υπάρχει μόνο στην Κύπρο, υπάρχει σε πάρα πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Η αποχή είναι τρομερό πρόβλημα. Ψηφίζει η μειοψηφία κι εμείς το αφήνουμε. Οπότε κι εμείς φέρουμε ευθύνη στο πρόβλημα.
Έχουμε όλοι την ευθύνη, έχεις απόλυτο δίκαιο, είναι κάποια πράγματα που φωνάζουμε εδώ και καιρό. Δε σημαίνει ότι πρέπει να έχεις ένα συγκεκριμένο κόμμα για να πας να ψηφίσεις. Πάρα πολύς κόσμος δεν έχει κόμμα, αλλά βρίσκει τον υποψήφιο που θέλει και τον ψηφίζει.
Οι παραπάνω δε ψηφίζουν και έρχεται μια κυβέρνηση αυταρχική όπως είδαμε, και σχεδόν φασιστική, χουντική, που μας έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο το Σάββατο, κι εμείς μετά λέμε «α ρε φίλε, αφού δεν πήγα να ψηφίσω, άρα τους άφησα να ψηφίσουν αυτό το πράγμα». Οπόταν ο καθένας μας φέρει ένα μικρό μερίδιο ευθύνης.
Είτε ψηφίζουμε είτε όχι, φέρουμε το μερίδιο ευθύνης μας σαν κοινωνία…
Απλά να σημειώσω ότι είμαστε όλοι μια μεγάλη κυπριακή οικογένεια, η οποία αυτές τις μέρες πρέπει να μείνει ενωμένη και να παλέψει για μια καλύτερη Κύπρο. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να δώσω και το να είμαστε απλά άξιοι των ηθών μας και άξιοι άνθρωποι. Ζώα δεν είμαστε, είμαστε άνθρωποι.
Ελπίζω να περάσει το μήνυμα σε όλο τον κόσμο. Είχες κάποια ενημέρωση για τον υπόλοιπο κόσμο που τραυματίστηκε ή συνελήφθη;
Το μόνο που ξέρω είναι ότι υπάρχει ομάδα δικηγόρων τώρα, που παλεύει για τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων που συνελήφθησαν παράνομα και τραυματίστηκαν από την αστυνομία το Σάββατο κι αυτοί οι δικηγόροι προσπαθούν και τρέχουν τώρα να μαζέψουν αποδεικτικά στοιχεία με σκοπό να πάνε στα δικαστήρια και να εκδικαστεί εκεί η ομαδική τους υπόθεση.
Θα κάνεις κι εσύ κάποια κίνηση απέναντι τους φαντάζομαι.
Ναι, φυσικά. Εγώ θα κάνω τη δική μου προσωπική κίνηση, γιατί ήταν ένα γεγονός-μπαμ, και στα media και γενικότερα στις αντιλήψεις μας. Οπότε εγώ θα κινηθώ νομικά ξεχωριστά με τη δική μου υποστήριξη που θα έχω και σκέφτομαι να κινηθώ και ομαδικά με τα παιδιά της ομάδας των δικηγόρων που προαναφέραμε. Άρα μπορεί να έχω δύο υποθέσεις εγώ.
Το βρίσκω θετικό να είναι και οι δύο υποθέσεις για να δυναμώσει και η άλλη περίπτωση διότι επηρεάζεται κι εκείνη. Ο γιατρός που ήταν από πάνω σου και προσπαθούσε να σε βοηθήσει, τις έτρωγε, άρα η μια περίπτωση βασίζεται στην άλλη.
Πρώτα απ’ όλα θα ασκηθεί περισσότερη πίεση στην κυβέρνηση αν κινηθούμε με δύο υποθέσεις και δεύτερον μπορεί να δικαιωθούμε και περισσότερο έτσι, επειδή θέλω να βοηθήσω και τα άλλα τα παιδιά. Είναι συμπολίτες μου, συναγωνιστές με τον ίδιο σκοπό, οπότε και για μένα είναι χρέος μου να τους βοηθήσω με το να συμμετέχω στην υπόθεση τη δική τους.
Πολύ σωστά. Πάμε λίγο στο δίσκο σου που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες. Παίξαμε ένα τραγούδι πιο πριν και θα παίξουμε ακόμα ένα πιο μετά. Τι είναι ο δίσκος, πώς προέκυψε το πρότζεκτ;
Ευχαριστώ πάρα πολύ! Το Nama Dama project υπάρχει από το 2019, το δημιούργησα εγώ. Είναι σαν ένα performance το οποίο αποσκοπεί στη διήγηση ποιημάτων και αφηγημάτων που γράφω εγώ με τη βοήθεια της μουσικής. Δηλαδή είναι ένα πάντρεμα θεάτρου, λογοτεχνίας, ποίησης και μουσικής. Ο δίσκος μου γράφτηκε σε περίοδο lockdown, ήμουν σε καραντίνα και τον έγραψα σε ένα μήνα, έγινε το production και μέσα σε τρεις μήνες ολοκληρώθηκε.
Αυτό ήταν μια αντίδραση μου, κάποιες σκέψεις που είχα στην περίοδο του lockdown, κάποια πράγματα που με έπνιγαν, που με βασάνιζαν και βγήκε το “Confessions to my Songbirds”. Το “Songbirds” συμβολίζει την έμπνευση ενός καλλιτέχνη, το τι μπορεί να εμπνεύσει έναν καλλιτέχνη κι εγώ το συμβολίζω με ένα αηδόνι, με ένα πουλί που τραγουδά.
Σ’ ευχαριστούμε πολύ. ελπίζω να τα πούμε σύντομα σε κάποιο podcast ή σε κάποια συναυλία, αν έρθεις κάποτε σε κάποια εκδήλωση μας θα ήταν τιμή μας.
Ή και στο δρόμο, να συναντηθούμε στο δρόμο.
Στο δρόμο εννοείται, το είπαμε πριν, είναι αυτονόητο ότι θα βρεθούμε.
Ναι, θα βρεθούμε πάλι στο δρόμο, να ‘στε σίγουροι. Ευχαριστώ πάρα πολύ, να ‘στε καλά!
Ακούστε το ηχητικό:
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.