Να βρεθεί η φόρμουλα για τις νίκες

Αντικειμενική και καλόπιστη κριτική που χρειάζεται για το μέλλον 

Μετά την χτεσινή ήττα, ασκήθηκε αντικειμενική κριτική, κατά την άποψη μας πάντα, από την σελίδα μας και την αδελφική σελίδα των προπονητών δυτικής κερκίδας. Όταν θέσαμε όλοι μαζί τους στόχους για άνοδο, γνωρίζαμε ότι πρέπει να κατεβαίνουμε στο γήπεδο σε κάθε παιχνίδι και να είμαστε φόβητρο για τους αντιπάλους. 

Για να επιτευχθεί ο στόχος χρειάζονται παρά πολλά συστατικά, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Τα πάντα παίζουν τον ρόλο τους. Ο κόσμος, το τεχνικό team, το ΔΣ, τα social media κτλπ. 

Ο ρόλος που αναλάβαμε εμείς 4 χρόνια πριν δεν είναι να κλείνουμε το στόμα μας στις αποτυχίες και να το ανοίγουμε μόνο στις επιτυχίες, όπως είδαμε να κάνουν σελίδες επί καιρό ΑΣΟΛ. 

Έχουμε καθήκον να ενημερώνουμε τους οπαδούς της ομάδας μας αλλά και όποιον ενδιαφέρεται για εμάς. Μεγαλύτερη μας ευθύνη όμως είναι να ασκούμε κριτική εκεί που χρειάζεται. Μέχρι τώρα, μπορεί να το αποφύγαμε μερικές φορές αν και σε κάποιες περιπτώσεις πιθανόν να χρειαζόταν.

Φέτος με τους στόχους να αλλάζουν, αγωνιστικά πρέπει να είμαστε 3 επίπεδα ανώτεροι από το παρελθόν. Δεν υπάρχουν εύκολες ομάδες και εύκολα παιχνίδια. Για να ανέβουμε, πρέπει να είμαστε οι καλύτεροι αγωνιστικά και να έρχονται τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Μια ήττα δεν αλλάζει απολύτως τίποτα. Ούτε μας βγάζει εκτός στόχων. Πόντοι χάθηκαν και θα χαθούν ξανά στο μέλλον. Σημαντικό είναι να γινόμαστε μέρα με την μέρα καλύτεροι και να παίρνουμε τα τρίποντα. Το πως θα γίνουμε καλύτεροι και πως θα έρθουν οι νίκες, δεν είναι δική μας δουλειά αλλά του προπονητή και του τεχνικού επιτελείου. Τους έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και έχουν την απόλυτη στήριξη μας. 

Έχουμε τα συστατικά που χρειάζονται για την άνοδο. Το μόνο που μένει είναι να βρεθεί η φόρμουλα. 

Στεκόμαστε δίπλα στην ομάδα μας, όπως μόνο εμείς ξέρουμε. Συνεχίζουμε για το επόμενο παιχνίδι με μοναδικό στόχο την τρίτη μας νίκη.

*Respect ξανά για την εμφάνιση του κόσμου και ιδιαίτερα της ΘΥΡΑΣ 9. Ανατριχιαστικό να βλέπεις κόσμο και ομάδα ενωμένους μετά από ήττα και να “στήνεται γιορτή” στην κερκίδα ενώ από μέσα μας πονάμε.*