Συνέντευξη στο olaomonoia έδωσε ο Ηλίας Ευαγγέλου, ένας εκ των δύο ατόμων που αποτελούν τους Las Manzanas Podridas.

 

Ποια ήταν η αφορμή για τη δημιουργία της μπάντας σας και ποια η σχέση σας με την ΟΜΟΝΟΙΑ;

 

Καταρχήν να σας συγχαρώ για την υπέροχη δουλειά που ήδη κάνετε και να σας ευχηθώ να συνεχίσετε ακόμη πιο δυνατά τον αγώνα της πράσινης ενημέρωσης. Να σας συστηθούμε περιληπτικά. Οι Las Manzanas Podridas αποτελούνται από τον Ανδρέα Φιλίππου και τον Ηλία Ευαγγέλου. Ο Ανδρέας είναι ο ερμηνευτής αλλά και ο Dj της μπάντας. Όσο για μένα παίζω ηλεκτρική κιθάρα, και συνάμα είμαι ο μουσικός, ενορχηστρωτής και παραγωγός των τραγουδιών. Οι στίχοι των τραγουδιών είναι δουλειά και των δύο μας. Με τον Ανδρέα γνωριζόμασταν από πολύ παλιά, κυρίως ως φίλοι του μουσικού συγκροτήματος Active Member. Λίγα χρόνια μετά, μέσω ενός πολύ καλού κοινού φίλου δημιουργήσαμε μια εναλλακτική ροκ μπάντα. Λόγω υποχρεώσεων αυτή η μπάντα δεν συνέχισε, έτσι ξεκινήσαμε με τον Ανδρέα τους Las Manzanas Podridas. Στην ουσία η μπάντα ήταν μια ανάγκη και των δύο μας, να μοιραστούμε με τον κόσμο κομμάτια από την ψυχή μας.
Για μένα η Ομόνοια είναι τα πάντα στη ζωή μου. Στηρίζω την ιδέα της Ομόνοιας από την γέννηση μου, και την ακολουθώ στα γήπεδα, σχεδόν ανελλιπώς εδώ και 30 χρόνια (όσο παράξενο κι αν ακούγεται το νούμερο). Ξεκίνησα να ακολουθώ την αγαπούλα από μωρό τα τέλη της δεκαετίας του ‘80, και από το 1992 μέχρι το 2017 δεν έδωσα το παρόν μου σε μόνο πολύ λίγα παιχνίδια. Κάποιοι φίλοι παλιά με αστείευαν ότι αν μου κόψουν το χέρι θα τρέχει πράσινο αίμα! Η Ομόνοια είναι για μένα ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο κεφάλαιο στη ζωή μου.

 

Πότε ξεκίνησε η ΟΜΟΝΟΙΑ να αποτελεί πηγή έμπνευση για εσάς;

 

Η Ομόνοια ανέκαθεν ήταν, όχι μόνο πηγή έμπνευσης, αλλά τρόπος ζωής για εμάς. Ως μπάντα αλλά και ως μουσικοί ακολουθάμε τον βασικό κώδικα του Low Bap κινήματος που στην ουσία λέει «Στηρίζω τον λόγο μου με τη ζωή μου και τη ζωή μου με το λόγο μου». Δηλαδή με λίγα λόγια ό,τι δηλώνω πως είμαι, το αποδεικνύω με τις πράξεις μου και με τον τρόπο ζωής μου. Δεν θα ήταν δυνατό ως μουσικοί, έχοντας ως έμπνευση για τραγούδια την ίδια την ζωή, να μην γράψουμε στίχους ή τραγούδια για το τεράστιο κομμάτι της ζωής μας, που λέγεται Ομόνοια. Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί μουσικοί ή μπάντες δεν εκδηλώνουν τις οπαδικές τους προτιμήσεις ή τις κοινωνικοπολιτικές τους απόψεις γιατί δεν θέλουν να στιγματιστούν, δεν θέλουν να μην είναι αρεστοί ή δεν θέλουν να χάσουν πωλήσεις ή εισιτήρια. Εμείς είμαστε το ακριβώς αντίθετο. Χάσαμε κόσμο, χάσαμε ευκαιρίες για συναυλίες σε αρκετά μαγαζιά, χάσαμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε πιο μαζικό κοινό, αλλά κερδίσαμε την περηφάνια και την αξιοπρέπεια μας. Είμαστε Ομονοιάτες, αντιφασίστες και αντιρατσιστές, και ακούγοντας ένα δίσκο μας μπορείτε να διακρίνετε του λόγου το αληθές. Τα ολοπράσινα τραγούδια μας μέχρι στιγμής είναι το «Χρώμα της ελπίδας», του οποίου τους στίχους έγραψα την νύχτα της κατάκτησης του Κυπέλλου το 2011, «Τα παιδιά της Κυριακής» το οποίο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Αλέκου Αλέκου και τέλος το «Απ’το λαό για το λαό», αφιερωμένο στην Ομόνοια του Λαού! Προσωπικά έγραψα και το κυπριακό χιπ χοπ κομμάτι με τίτλο «Τζείνην την χρονιά», το οποίο είναι αφιερωμένο στην σεζόν 1992-93 και την μαγική κατάκτηση του εν λόγω πρωταθλήματος που με στιγμάτισε για πάντα!

 

Πως καταφέρνετε να τα συνδυάζετε όλα; Ποδόσφαιρο, οικογένεια, δουλειά, μουσική;

 

Όταν ξεκινούσαμε το συγκρότημα με τον Ανδρέα κυριολεκτικά δεν είχαμε ούτε παιδί, ούτε σκυλί! Υπήρχε ο χρόνος αλλά και η διάθεση για να βρεθούμε στην κερκίδα για να δούμε την Ομόνοια, να ηχογραφήσουμε τραγούδια, να βγάλουμε δίσκους αλλά και να πιούμε χαλαρά την μπυρίτσα μας όποτε το γουστάραμε. Επίσης ήταν και η εποχή που ήταν μια ο ένας άνεργος μια ο άλλος, αφού ζούσαμε τις ‘υπέροχες’ στιγμές της οικονομικής κρίσης! Τώρα εγώ έχω ένα πανέμορφο γιό, ένα μεγάλο pitbull στο σπίτι και πραγματικά δεν ξέρουμε τι να πρωτοφτάσουμε με την γυναίκα μου. Ο Ανδρέας έχει επίσης μια υπέροχη οικογένεια με τρία παιδιά και ένα σκυλάκι, άρα αντιλαμβάνεστε ότι ο χρόνος μας είναι τρομακτικά περιορισμένος. Κι όμως αν κάτι το θέλεις πολύ, θα βρεθεί ο χρόνος. Και στο γήπεδο θα πάμε, και μουσική θα γράψουμε. Ακόμη και να περάσει καιρός να βρεθούμε, ξέρουμε ότι η επόμενη συνάντηση πιθανόν να έχει την γέννηση ενός νέου τραγουδιού.
Αυτή τη στιγμή δουλεύω ένα διαφορετικό επαγγελματικό project σε ένα τομέα που ασχολούμαι από την εφηβεία μου. Έχοντας παππού ράφτη και μεγαλώνοντας σε μια οικογενειακή βιοτεχνία ένδυσης, αποφάσισα το περασμένο καλοκαίρι να ξεκινήσω την δική μου μάρκα ρουχισμού. Στόχος μου είναι να προσφέρω ψηλής ποιότητας ρουχισμό σε πολύ προσιτές τιμές. Με αηδιάζει η αισχροκέρδεια, η εκμετάλλευση προσωπικού και οι εκπτώσεις σε ποιότητα, ένα τρίπτυχο που μεσουρανεί στην αγορά, κάτι το οποίο είναι ακόμη ένας λόγος για να συνεχίσω το project μου ως εναντίωση στις μοντέρνες (sic) αγορές.

https://www.facebook.com/aceclothingcyprus

 

Ποιοί ήταν οι λόγοι πως σας ώθησαν να ταχτείτε υπέρ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ 1948;

 

Πάντα ήμουν Ομονοιάτης. Στη ζωή μου υιοθέτησα το τι πρεσβεύει η Ομόνοια. Το διαφορετικό, το ίσο, το ασυμβίβαστο, το περήφανο. Όσοι με ρωτάνε γιατί στηρίζω την Ομόνοια 1948 η απάντηση είναι απλή. Ουδέποτε άλλαξα ομάδα, η ομάδα άλλαξε. Κακά τα ψέματα υπήρξα επιφυλακτικός με την δημιουργία της νέας ομάδας από την Θύρα 9. Την νύχτα της 29ης Μαίου βρέθηκα στην Συνέλευση της Θύρας 9, αλλά δεν οδήγησα εγώ το αυτοκίνητο μου, αυτό με πήρε μόνο του στο οίκημα της Θύρας 9. Τόσο μηχανικά, χωρίς καν δεύτερη σκέψη ήθελα να βρεθώ με άλλα αδέρφια μου στις πιο δύσκολες ώρες της ζωής μας. Λίγα λεπτά πριν την συνέλευση και λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, αποφασίστηκε ότι η Ομόνοια θα πουληθεί σε ένα ξένο, από αυτούς που την κατάστρεψαν, και που οι ίδιοι το παίζανε σωτήρες. Δεν είναι του παρόντος η ανάλυση και η γνώμη μου για την Ομόνοια, αλλά στην συνέλευση ναι μεν δεν διαφώνησα με την δημιουργία νέας ομάδας, αλλά δεν το είδα πολύ καλά. Ήμουν ακόμη σε άρνηση. Δεν ήθελα να πιστέψω ότι η αγαπημένη μου Ομόνοια σταμάτησε να πρεσβεύει αυτά που μάθαμε, αυτά που αγαπήσαμε, αυτά που ζήσαμε. Και δεν είναι κατ’ ανάγκην η δημιουργία της εταιρείας το πρόβλημα μου αλλά το εν λόγω μοντέλο εταιρείας, η όλη διαδικασία που προηγήθηκε, συν τα προηγούμενα πολλά χρόνια κακοδιαχείρισης και εγκλημάτων. Κι εμείς? Εμείς εκεί, να ρίχνουμε αυγά στον τοίχο. Όταν έφυγα από την συνέλευση ήμουν κενός. Δεν μπορούσα να κλάψω. Δεν ένιωθα ούτε καν λύπη. Απλά κενός. Πριν φτάσω στο σπίτι πήρα την απόφαση να στηρίξω την νέα ομάδα από την στιγμή που θα ενσαρκώνει τα Ομονοιάτικα ιδανικά. Πράγμα το οποίο απέδειξε άμεσα, πράγμα το οποίο αποδεικνύει μέρα με τη μέρα, πράγμα το οποίο εύχομαι να συνεχίσει να το αποδεικνύει για πάντα! Ότι είναι μια ομάδα από το Λαό για το Λαό! Όταν λίγο μετά είδα και το λογότυπο της ομάδας δεν μπορώ κρύψω το γεγονός ότι ερωτεύτηκα! Είπα «Ωπ, Ηλία δαμέ είμαστεν!»
Αγαπώ όμως την Ομόνοια μου, την στηρίζω, θέλω να πηγαίνει καλά. Έστω κι αν αγωνίζονται ένα τσούρμο από ποδοσφαιριστές που οι πλείστοι ουδεμία σχέση με την Ομόνοια έχουν, έστω κι αν την διαχειρίζονται μη-Ομονοιάτες, έστω και αν ανήκει σε ένα ξένο, το σήμα της Ομόνοιας το έκανα τατουάζ στην ψυχή μου. Ζω και αναπνέω για την μέρα που η Ομόνοια θα ανέβει στο θρόνο της, και δεν μιλάω για τίτλους, αλλά επιστροφή στα ιδανικά, επιστροφή στην αξιοπρέπεια, επιστροφή στο Λαό!

 

Εκτός από την ΟΜΟΝΟΙΑ, τι άλλο αποτελεί πηγή έμπνευσης για εσάς;

 

Η ίδια η ζωή. Με τα όμορφα της, τα άσχημα της, τα δίκαια και τα άδικα. Όσο αφορά τους Las Manzanas Podridas, ουδέποτε τραγουδήσαμε χιτάκια εποχής ή τραγούδια χωρίς λόγο. Πάντα μας αρέσει να στηρίζουμε αυτά που θα πούμε, και ομολογώ ότι μας αρέσει να γινόμαστε η φωνή για αυτούς που δεν έχουν φωνή στην κοινωνία.

 

Ποιά είναι η πιο σημαντική στιγμή του συγκροτήματος και ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

 

 

Θα μπορούσα να πω ότι οι πιο σημαντικές στιγμές μας ήταν όλες οι συναυλίες που κάναμε μαζί με τα μουσικά μας ινδάλματα, τους Active Member. Να μοιράζομαι τη σκηνή με τους ανθρώπους που θαύμαζα από έφηβος και κάτω να βλέπω ένα εκστασιασμένο κοινό. Ναι, αυτές οι στιγμές χαράχτηκαν στην ψυχή μου! Ιδιαίτερες ήταν επίσης οι συμμετοχές μας σε τρία διαδοχικά φεστιβάλ της Θύρας 9! Πολύ όμορφη στιγμή ήταν η δημιουργία φανέλας από την Θύρα 9 με τους στίχους μας, που έκανε ρεκόρ πωλήσεων! Αλλά για μένα ήταν σαφώς πιο σημαντικό όταν μου είπε ένας άγνωστος νεαρός ότι το τραγούδι μας «Δεν θα σ’αφήσω να σκοτώσεις τα όνειρά μου» του έδινε δύναμη και αυτοπεποίθηση στις δυσκολίες που είχε στη ζωή του. Πως όταν ήταν μόνος στη ζωή είχε συντροφιά τους στίχους μας για συμπαράσταση. Πως μπορεί να ξεπεραστεί αυτό?
Μελλοντικά σχέδια δεν έχουμε αυτή τη στιγμή όμως αυτό δεν εμποδίζει τα μουσικά μας όνειρα. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί η έμπνευση και να γραφτεί ένα νέο τραγούδι ή ένας ολόκληρος δίσκος. Κάπως έτσι γράψαμε και τους προηγούμενους τρεις μας δίσκους. Γιατί αλλοίμονο αν αφήναμε οτιδήποτε να μπει ανάμεσα σε εμάς και τα όνειρά μας!

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.