Αν και δε συνηθίζουμε να ασχολούμαστε με άλλες ομάδες, πόσο μάλλον να αφιερώνουμε και ολόκληρα άρθρα γι’ αυτές, εντούτοις θα κάνουμε μια εξαίρεση διότι τα τελευταία δύο χρόνια και ειδικά τις τελευταίες ημέρες η συγκεκριμένη ομάδα διασύρει το όνομα και το έμβλημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ανά το παγκύπριο.
Αν είχε κάτι να περηφανευτεί η ΟΜΟΝΟΙΑ τα τελευταία πέτρινα χρόνια, πέραν εννοείται από τον κόσμο της και την ιδεολογία της (που την ξεπούλησαν για τα εκατομμύρια), ήταν η καθαρότητα της. Ποτέ δεν είχε ο οποιοσδήποτε να της προσάψει οτιδήποτε, ούτε για συνεργασία με το κατεστημένο, ούτε για κόκκινους φάκελους, ούτε για τίτλους στα χαρτιά, ούτε για σπρώξιμο από τη διαιτησία. Αντίθετα μάλιστα η ΟΜΟΝΟΙΑ κυνηγήθηκε από το κατεστημένο ακόμα και στις μαύρες μέρες της που τερμάτιζε 5η και 6η στο πρωτάθλημα και έχανε βαθμούς από το κάθε χωριό.
Δυστυχώς τα τελευταία δύο χρόνια η Ομόνοια Ποδόσφαιρο ΛΤΔ ήρθε για να διαλύσει και το μοναδικό πράγμα που είχε να περηφανεύεται ο Πράσινος Λαός. Μέσα σε δύο χρόνια είδαμε την εταιρεία του Παπασταύρου να στηρίζει την κάρτα οπαδού και να βγάζει φωτογραφίες μαζί της για να την προωθήσει, διαλύοντας έτσι τις όποιες πιθανότητες υπήρχαν για μη εφαρμογή της και στηρίζοντας το σύστημα. Είδαμε τον Κούμα να ποζάρει με τον αντιπρόεδρο της ΛΤΔ κρατώντας τη φανέλα με το όνομα και το έμβλημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Είδαμε τον Παπασταύρου να λέει ότι θα φύγει από το ΓΣΠ, το καλύτερο στάδιο της Κύπρου, επειδή δεν τον συμφέρει οικονομικά και χάνει από τα κέρδη του και ότι θα πάει Μακάρειο, ΓΣΖ και Τσίρειο και στη συνέχεια να κάνει κωλοτούμπα και να παραμένει στο ΓΣΠ. Είδαμε επίσης τον Παπασταύρου να βγαίνει και να κατηγορεί δημόσια το σύστημα, τα στημένα παιχνίδια, να λέει για τιμοκατάλογο και να προσφέρει μέχρι και 25 χιλιάδες σε όποιον του δώσει στοιχεία, να ζητά να αποκλειστούν οι κυπριακές ομάδες από την Ευρώπη και όταν βολεύτηκε η ομάδα του με τη διακοπή να σιωπά.
Και το αποκορύφωμα; Το θέατρο του παραλόγου που ζούμε τις τελευταίες μέρες με τη διακοπή του πρωταθλήματος. Οι περισσότερες ομάδες να θέλουν διακοπή για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, για να μην πληρώσουν τους παίκτες τους, για να γίνει αύξηση ομάδων, για να μην υπάρξει διαβάθμιση και επειδή βολεύτηκαν με τη σιγουριά της Ευρώπης και των χρημάτων της UEFA. Και εκεί που περιμένεις τον Παπασταύρου που βγήκε και φώναζε εναντίον αυτού του συστήματος, να κρατήσει τουλάχιστον ουδέτερη στάση και να μη συμμετέχει σε αυτό το παιχνίδι, τι κάνει; Στην αρχή έβαλε όρους να έρθουν ξένοι διαιτητές (εν μέσω καραντίνας και κλειστών αεροδρομίων) και να ξεκαθαριστεί τι θα γίνει σε περίπτωση που βρεθεί κρούσμα αφού ξεκινήσουν οι προπονήσεις. Και ενώ μπορούσε να γίνει το πρώτο, όπως λέχθηκε σε διάφορα ΜΜΕ, και να συμφωνηθεί εύκολα το δεύτερο και ενώ όλοι όσοι έχουν σχέση με την ομάδα δήλωναν δημόσια ότι το ιδανικό σενάριο θα ήταν να συνεχιστεί το πρωτάθλημα, στην ψηφοφορία της ΚΟΠ η ΛΤΔ ψήφισε διακοπή.
Αντί να αρπάξουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα μετά από δέκα χρόνια, ακόμα και το νταμπλ και να δείξουν ότι έχουν την πιο δυνατή ομάδα στην Κύπρο και ότι δεν έχουν σχέση με τα παρασκηνιακά παιχνίδια που παίζονταν τόσο καιρό κάτω από το τραπέζι, προτίμησαν να βολευτούν με τη σιγουριά του Champions League. Ταυτόχρονα όμως έβαλαν και στη συνείδηση και του τελευταίου οπαδού που μπορεί να είχε τις αμφιβολίες του ότι και η ΛΤΔ είναι μέρος της παράγκας, ότι έγιναν και αυτοί μέρος του συστήματος. Έδωσαν από μόνοι τους επιχειρήματα στους αντιπάλους τους για να μπορούν να τους αντιπαραβάλουν και έγιναν συνένοχοι σε ακόμα μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Μπορεί τα τελευταία είκοσι χρόνια να είχαμε ανίκανες και διορισμένες διοικήσεις, μπορεί να είχαμε τεράστια οικονομικά προβλήματα, μπορεί να γίνονταν απαράδεκτα πράγματα και όλο το οικοδόμημα του ΑΣΟΛ να νοσούσε, αλλά ποτέ δεν ήμασταν μέρος της παράγκας και ποτέ δεν μπορούσε να μας πει κανείς ότι ευνοούμαστε, το αντίθετο μάλιστα. Τώρα τι βλέπουμε; Βλέπουμε τους οπαδούς της ΛΤΔ να τσακώνονται στα social media με οπαδούς άλλων ομάδων για το ποιος έχει τα περισσότερα σκάνδαλα! Λένε οι μεν για το δελτίο υγείας του Ουζόχο, απαντούν οι δε για την έξοδο στο Champions League στα χαρτιά, λένε οι μεν για τις παράνομες προπονήσεις, απαντούν οι δε για τις δηλώσεις του Παπασταύρου για τα στημένα και την κωλοτούμπα και ούτω καθεξής. Μέχρι και στους απέναντι έδωσαν δικαίωμα να μιλούν.
Αν ενδιαφέρονταν για το ποδόσφαιρο και για την κάθαρση του θα πίεζαν με όλες τους τις δυνάμεις για να συνεχιστεί το πρωτάθλημα και να τελειώσει στο γήπεδο, αν είχαν έστω και τις στοιχειώδεις γνώσεις επικοινωνιολογίας, και αφού γνώριζαν ότι η πλάστιγγα έγερνε υπέρ της διακοπής, θα ψήφιζαν εναντίον και θα μπορούσαν να το έπαιζαν και αδικημένοι και σίγουρα κανείς δε θα μπορούσε να πει ότι είναι μέσα στην παράγκα. Αντ’ αυτού προτίμησαν τη χειρότερη λύση, να διακοπεί το πρωτάθλημα, να μην απονεμηθεί σε καμιά ομάδα και μάλιστα έβγαλαν και ανακοίνωση για να πείσουν τον κόσμο τους ότι το πήραν! Μια ανακοίνωση που εάν τη διαβάσει κάποιος που δεν ασχολείται με το κυπριακό ποδόσφαιρο τα τελευταία δύο χρόνια, άνετα θα νομίζει ότι γράφτηκε από τους απέναντι.
Και σαν να μην έφτανε ο παροξυσμός της πρόκρισης στο Champions League και της «κατάκτησης» του πρωταθλήματος, ήρθε και η είδηση με τον δισεκατομμυριούχο υποστηρικτή της ΛΤΔ, που δεν ξέρει ούτε το έμβλημα της ομάδας του, να μεγαλώσει κι άλλο τον σουρεαλισμό που ζούμε τον τελευταίο καιρό.
Έβαλε ένας δισεκατομμυριούχος φωτογραφία με μια κάρτα οπαδού και μια ζιβανία της ΛΤΔ στο Twitter και ξεκίνησαν στα διάφορα γκρουπς να τον θεοποιούν και να παρακαλούν να αναλάβει μαζί με τον Παπασταύρου τη διοίκηση της εταιρείας. Να γράφουν ότι θέλουν να τους αγοράσει γήπεδο, να σώσει το σωματείο και διάφορα άλλα. Ποιος; Κάποιος δισεκατομμυριούχος που στα δύσκολα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ήταν απών και θυμήθηκε στα εύκολα να κάνει την εμφάνιση του.
Ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι έγινε, ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί ότι το ποδοσφαιρικό τμήμα του ΑΣΟΛ ανήκει εδώ και δύο χρόνια στον Παπασταύρου και ότι κανείς άλλος δεν έχει λόγο πάνω σ’ αυτό. Ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι όποτε γουστάρει ο Παπασταύρου μπορεί να το πουλήσει σε όποιον γουστάρει, ότι μπορεί να ξυπνήσει μια μέρα ανάποδα και να το κάνει supermarket, ότι είναι ιδιοκτησία του όπως οι υπόλοιπες επιχειρήσεις του, τα σπίτια του, τα αυτοκίνητα του κλπ. Νομίζουν ότι βρίσκονται ακόμα στην εποχή που μπορούσαν να ονειρευτούν όποιον λεφτά ήθελαν για πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Δυστυχώς ο διασυρμός του ονόματος και του εμβλήματος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν έχει τέλος, αφού στη συνέντευξη που έδωσε ο Παπασταύρου στην Cablenet, είπε ότι ζήτησε ο ίδιος το πρωτάθλημα από την ΚΟΠ και μάλιστα ότι θα ετοιμάσουν και φιέστα για να πανηγυρίσουν τη χρονιά, είτε ανακηρυχθούν πρωταθλητές είτε όχι! Δηλαδή θα κάνουν φιέστα για να πανηγυρίσουν ένα πρωτάθλημα που δεν τους δόθηκε ούτε καν στα χαρτιά!
Αντιλαμβάνεστε ότι το θέμα δεν είναι το βαθμολογικό κομμάτι ή το ποιος είχε την καλύτερη ομάδα και το ποιος έπαιξε καλύτερη μπάλα μέσα στη σεζόν. Το θέμα είναι πολύ πιο βαθύ από ένα πρωτάθλημα, είναι θέμα ηθικής. Διακόπηκε ένα πρωτάθλημα (άσχετα αν ήταν σωστή ή λάθος απόφαση η διακοπή του) στο οποίο οι δύο πρωτοπόροι ισοβαθμούσαν και υπολείπονταν εννιά αγωνιστικές για την ολοκλήρωση του. Αν πρέπει να δοθεί σε κάποιον για διαδικαστικούς λόγους, ας δοθεί. Το να το ζητά όμως η ΛΤΔ από την ΚΟΠ είναι ανήθικο και θυμίζει πρακτικές άλλων ομάδων που καμιά σχέση δεν έχουν με την ΟΜΟΝΟΙΑ. Το να λένε ότι θα το πανηγυρίσουν είτε τους το δώσουν στα χαρτιά είτε όχι, είναι τουλάχιστον παρανοϊκό.
Και πιστέψτε μας, το θέμα δε θα ήταν τόσο σοβαρό εάν ήταν απλά κουβέντες του καφενέ από αυτές που γίνονται στα διάφορα γκρουπς στο Facebook από τον κόσμο. Όταν όμως ο ίδιος ο ιδιοκτήτης-πρόεδρος της ΛΤΔ λέει αυτά τα πράγματα τότε, ναι, το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό. Όταν μέσα στα πρώτα δύο χρόνια ύπαρξης της εταιρείας έφτασαν στο σημείο να ζητούν να τους απονεμηθεί πρωτάθλημα στα χαρτιά, δεν τολμούμε να φανταστούμε τι μπορεί να γίνει παρακάτω.
Μέσα σε όλα αυτά τα τραγελαφικά που συμβαίνουν στο κυπριακό ποδόσφαιρο τον τελευταίο καιρό ξεχωρίζει μια ομάδα που κρατά τη σημαία ψηλά, μια ομάδα που πραγματικά τιμά το όνομα και την ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ 1948, από την πρώτη στιγμή ζήτησε να συνεχιστεί και να τελειώσει το πρωτάθλημα στο γήπεδο, παρόλο που ήταν η μοναδική πρωτοπόρος ομάδα από όλες τις κατηγορίες που είχε τόσο μεγάλη βαθμολογική διαφορά από τη δεύτερη. Και όταν αποφασίστηκε η άνοδος λόγω της διακοπής, δε βγήκε κανένας να πανηγυρίσει, αντίθετα χαλαστήκαμε πολύ που δε θα μπορέσουμε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα στο γήπεδο και να το χαρούμε όπως μας αξίζει.
Θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από την αρχή να διακοπεί το πρωτάθλημα; Θα μπορούσαμε. Θα μπορούσαμε να ζητήσουμε να μας το δώσουν στα χαρτιά αφού ήμασταν στο +9 από τη δεύτερη ομάδα; Πάλι θα μπορούσαμε. Όμως τέτοιες μικροπρέπειες δεν αρμόζουν ούτε σ’ εμάς αλλά ούτε και στην ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Για μας το ποδόσφαιρο δεν είναι τίτλοι και επιτυχίες αλλά είναι χαρά, αθλητοπρέπεια, ευ αγωνίζεσθαι, αγάπη για την ομάδα μας και αγνός οπαδισμός. Οι τίτλοι στα χαρτιά και οι πανηγυρισμοί δεν είναι για μας, σας τους χαρίζουμε ευχαρίστως…
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.